Mien Krüdergoorn vun Anke Nissen Se köönt de Fotos per
Klick vergröttern! Trüch kaamt Se denn mit den Zurück-Knoop
op de Browser-Symboolliest
To'n Anhören hier klicken: Lesen deit Anke Nissen in Holsteener Platt. För mi is en Krüdergoorn mehr en Heilplantengoorn. Ik mag geern in enen Krüdergoorn rümlopen, snupper hier mal, snupper dor mal, plück mal en lütt Blatt af un riev dat mank de Finger, dat de Ruuch noch beter rutkümmt. So 'n Krüdergoorn mütt gor nich groot wesen, meist kaamt de Planten mit wenig Platz ut, man Sünn bruukt de Krüder. Bohnenkruut, Oregano, Thymian un Ysop
sünd Krüder, de mager also sandig Eerd bruukt.
Lavendel, Rosmarin
un Salbei wasst ok lever up sandig Bodden,
so half Sand un half Kompost is goot. Rosmarin gedeiht bi mi allerbest, sogoor siene lütten blagen Blöden hett he mi al wiest. Richtig koolt Winter aver mag Rosmarin nich. Dit Johr hett mien Plant de Küll nich överstahn. Ok mien Salbei ik harr em al vele Johr is dit Johr nich wedder togangen kamen. Bibernelle, Dill, Estragon, Fenchel, Kerbel, Koriander, Weinraute möögt geern enen Bodden, de en beten wat fetter is, also hööchstens noch ¼ Andeel Sand hett. Estragon hett vele Johr bi mi in enen Pott wussen. Nu nückert he. Ok mien Fenchel nückert. Mal aftöven, wat de beiden sik noch besinnt. In enen richtig satt fetten Bodden föhlt sik uns Petersill wohl, ok Snittlook, Snitt-Knuuflook un Wermut. De Winter, de all miene Krüder dit Johr böös tosett hett, kunn mien Petersill nix andoon. De is an 't Wassen, dat dat en reine Freud is. Knuuflook jüst so Bärlauch kümmt nich in mienen Goorn. Ik mag 't nich rüken, kann 't nich utstahn. Goot överstahn hett de Zitroon-Melisse dissen strengen Winter.
Ik mütt dull uppassen, denn se breedt sik fix ut. Mien Naversch Dorothea hett mi vertellt: Wenn een nich weet, wann siene Krüder na buten plant warrn köönt, denn sall man de Eerd mit barte Hand anfaten wenn een dorbi schutert, denn is 't noch to fröh. Ik heff en Fründin, de mag nix afsnieden in ehren Goorn. Miene Krüder aver warrt düchtig berupft. Ik snied geern un veel af to 'n Bruken, to 'n Drögen, ok mal för de Vaas... Un ik heff den Indruck, miene Krüder, de möögt dat, se wasst meist noch duller na 't Afsnieden. Fotos: Anke Nissen
9.5.2010 |