Lütt
versteekt Natuurparadies
vun Antje Heßler
De Biller köönt Se per
Klick vergröttern! Torüch kaamt
Se denn mit'n Zurück-Knoop vun den Browser.
Gor nich wiet vun uns Huus is en richtig kuschelig Natuurparadies.
Up en bunte Wisch blööt Goosbloom, Boddersteker un Schuumkruut
üm de Wett. Verscheden Boddervagels gaukelt vun Bloom to Bloom.
Rund üm de Wisch wasst Buschwark un Bööm. An de en
Siet sünd twee lütte mit
en Siel verbunnen Dieken. Üm den enen Diek staht ründüm
gele Adeboorsbloom (Schwertlilien).

In den annern wasst ole Bööm, Wicheln un Ellern. Se staht
mit de Fööt in't Water. De düstern Boomstämm spegelt
sik in dat blanke Water. Un dat an en aflegen Stell meern in den Badeoort
Tramünn!

Mien
Moorn- un Avendspazeergang geiht oftins na de lütten Dieken.
Dat Konzeert vun de Poggen höör ik al vun wieden. Mank de
Adeboorsbloom suust mitünner en Waterjungfer hin un her. Sett
sik na'n Stoot an enen verdrögten Stengel un lustert na lütte
Deerten.
 
Vör en poor Daag wull ik mi en Adeboorsbloom plücken. Dörch
dat hoge Gras bahn ik mi vörsichtig enen Weg na de Bloom an de
Kant vun den Diek. Dat Water quitsch al in mien Sandalen. Dor wöör
ik den Kopp vun en lütt Rallenküken wies. Dörch dat
Gröön luur he mit sien groten Ogen na mi röver. Glieks
weer de Rallenmodder to Stell. Mit lieses "kürr, kürr,
kürr" reep se ehr Kind. Gau weern beide mank dat Gröön
vun de Adeboorsbloom verswunnen.

Rallen
sünd en grote, ole un afsünnerliche Familie vun Vagelaarten,
vun de al veel Aarten in ole Tieden utstorven sünd. Rallen gifft
dat weltwied. Bi uns kennt wi Teichhuhn un Blässhuhn (Zapp),
de to düsse faszineern Aartenfamilie tohöört. Beed
sünd in't Water mehr tohuus as in de Luft, un dat geiht ehr Verwandten
överall in de Welt so: Mennig Rallenaarten köönt nich
mehr flegen, sünnern hebbt sik Land orr Water as Levensruum utsöcht
un passt sik sachten an düsse Wahl an, dat sühst t.B. an
de Fööt to'n Swemmen
un de starken Been to'n Lopen. Rallen seht eentlich
nienich sünnerlich sööt ut, nich
mal wenn se lütt sünd; avers snaaksch un intressant
sünd se jümmers antosehn, un dat lohnt, ehr wat nauer totokieken.
Nu weer ik jedeen Dag an den lütten Diek. Dor heff ik de Rallenküken
mit ehr Öllern beluurt. Ehr lies fien Piepen weer to höörn.
Aver sehn heff ik se lang nich ümmer. Mitünner weern se
up den Diek mit de olen Bööm un denn wedder in den mit de
Adeboorsbloom. Dor weer dat warmer, dor keem de Sünn hin.

Rennen, rennen! Rallen hebbt knövige
Been. Kümmt dorvun dat Woort "Rallye"? 
Enen
Dag harr ik Glück, dree lütte Küken heff ik dor tellt.
Se leten sik noch vun ehr Öllern dat Foder geven. Na en Week
weern se al düchtig ranwussen un söchen sik alleen ehr Foder.
Aver wenn de Öllern vörbi kemen, sparr'n se ehr'n Snavel
wiet up un beddeln na Foder. Nu loopt de swarten Küken al up
lange un hoge Been över de Wisch.



Wenn wi Minschen seggt, "he hangt an
Moders Schörtenband",
seggt de Rallen, "he hangt an Moders Steertfedder"
Düt
versteekt Natuurparadies hebbt mien Kinner al geern hat.Wenn in Winter
de eerst Frost Ies brööch, weern se glieks to Stell. Dat
weer keen groot Gefohr för de Kinner, de Dieken harrn blots flach
Wader. Dormals weern noch Feller üm de Dieken. Hüüt
sünd luder Hüüs üm dat Natuurparadies buut. Aver
de lütten Dieken mit de bunten Wischen ründüm warrt
vun dat Goornbuamt heegt un pleegt. Schöön, dat wi noch
so'n Placken in Tramünn
hebbt.

All Biller: © Antje Heßler
9.8.2009
|