Anfang Novembermaand hebbt se wohraftig noch blöht in Pagels' Goorn: de Buschwindrööschen, Harvst-Anemonen, op Platt ok Ööschen nöömt. As'n Windoos sehr se nich ut, se hebbt nich veer un nich acht Bläder, sünnern fief — avers de lichten Blöden beweegt sik mit jeden Windstött, dorvun hebbt se sachs ehrn Naam.

Dat gifft dat Buschwindrööschen klassisch in Witt un Geel; dat witte hett faken en rosa Schemer, un anner Farven sünd tücht' worrn. De Plant is in de milden Klimate vun Eurasien tohuus. As Schilf un Krokus bildt de smucke Staude en Rhizom, en ünnereerdschen Wöttelstock, 'neem se Nohrenstoffe un Energie för den Winter spiekert. Meist all de Planten, de good mit den Winter klaarkaamt, hebbt sowat — dat kann ok en Zibbel ween. Dat Rhizom vun de Anemonen wasst waagrecht in poor Zentimeter Deepde ünner de Eer un bringt ut sien Spitzen niege Planten vördag. Dorwegen staht Buschwindrööschen ok nich alleen rüm, sünnern jümmer flächig, in grote Familienverbänn — as Staude even. Se höört to de grote Familie vun de Hahnenfootgewächse. En anner Liddmaat vun düsse Familie un Verwandte vun't Ööschen is de Christroos — de klassische Winter-Bedwinger. Liek as de Christroos is ok dat Ööschen giftig för Minschen, wenn dat frisch is.

De letzten Harvstinsekten freit sik, wenn se noch en apen Blööt findt, sünnerlich nu de Klimawannel jümmers wedder för warme Phasen sorgt un mennig Insekten nich recht weet, wennehr dat Tied is, sik in de Winterroh to verkrupen. Man nu warrt dat nich mehr lang duern, un de Blöden sluut sik all. Bet neegsten Lent.

fiefblatt
wies uns
oost, süüd, noord un west
un de een richt
mehr
ut de de wind uns drepen kann —
sett uns kompass
in't unsichtbore
spann de tied
ehr witte seils —
un denn
gode fohrt!,
bet wi

uns wedderseht.

---

Thomas Seemann bi de winterliche Fotografenarbeit in Pagels' Goorn. Foto Stefan Siegmund-Schultze