Wi fangt dat Johr mit en Gras-Aart an: dat Schilf. "Dat" Schilf heet, een ut de grote Familie vun Schilf-Söötgräser. Dat gifft Aarten, de bet 10 m hooch warrt, un ok ganz lütte; un se leevt överall in de Welt. In Noorddüütschland kennt wi dat Reet, dat op dusende Däcker antodrepen is. Strohdäcker sünd ja Reetdäcker, un Reet is Schilf.

Schilf hett dat geern natt, t.B. an Ränner vun Seen un Waterlööp; dor wokert dat un kann in kotte Tied grote Flächen bedecken. All Schilf-Aarten bildt en flachen, wied utbreedten Wöttelstock, Rhizom nöömt. Ut dat Rhizom slaat de niegen Stengels ut, d.h. de ganze Schilfgördel deelt sik een Rhizom. Eentlich is dat also keen Staude, sünnern en eenzig Plant. Un dör dat Rhizom Schilf hett mennig gode Egenschapen: Dat reinigt dat Water, filtert Gifte rut un kann sogor Klärschlamm wedder bruukbor maken. De Ünnergrund warrt vun Schilf fast maakt un togliek locker hollen. So warrt dat Över, dat vun Schilf bewussen is, nich wegspöölt. Mennig Deertenaarten leevt in't Schilf, un wieldat sik in't Rhizom un mang de dichten Stengels Bodden aflagert, warrt dat ok bruukt, wenn en Över afsichtlich verlanden schall. Un dat Schilf — also Reet — en Natuurbuustoff is, dat weet wi ja al. Ok as Dämmstoff warrt dat bruukt.

To all düsse goden Egenschapen süht Schilf mit sien lange, smalle Bläder smuck ut un is licht to plegen. So warrt dat veel in Goorns bruukt. In uns Bild seht wi dat Geelbunte Schilf (Phragmites australis variegata), dat bloots so een Meter föfftig hooch wasst un veel in Goorns vörkümmt. Dat wokert ok nich so dull as anner Schilfaarten — un süht to jede Johrstied smuck ut.

wenn mien hööfd sik bögen mag
böögt sik dat so licht
ringste lasten gifft dat na
knapp de op mi liggt

wenn wat an mi rögen will
gah dat, as dat müch —
windhand, aten, ok de still:
jümmers wiek ik trüch

wenn mien halm sik leggen schull
fallt dat gor nich swoor
flach ligg ik, as weer ik fulln
oder gor nich dor

wenn mien sachtes wesen sik
wied un sied utbreidt,
kiek man tau un lehr en stück:
sachtheit, de besteiht.