Vun Rudi Witzke Vun Volksmärken Wi leven vun un mit un dörch Geschichten, mit lütte, gröttere un de ganz groten. De ganz groten gifft dat woll al so lang und Eerd sik dreiht un Minschen up ehr rümmerkrabbeln. Se warden blieven, solang uns Eerd Kurs hollen kann un Minschen snacken. Vun solk groot Geschichten, vun Mose orrer Buddha orrer Jesus un anner, schall hier nich snackt warden. In uns Levensgeschicht spelen de Öllern, de Bröder un Süstern, de Lüüd ut de Naverschap un vun de Arbeid een Rull, aver ok Geschichten un Drööm. Un dorvun gifft dat nu wohrhaftig vele. Elkeen hett sien levsten Geschichten. Een hettt se maal leest orrer maal vertellen höört. Een hett ok sien besünnern Drööm, lege un gode, slichte un kunterbunt dwatsche. De Geschichten un Drööm, de up disse Wies en grote Rull in uns Leven speelt, seggt veel över uns. Se verraden wat vun uns Lengen, Wünschen, Ängsten. Se beschrieven Minschen, de wi uns woll geern as Vörbiller nehmt orrer partu nich lieden köönt. Dorbi kümmt mennigmaal beten wat Kurioses rut. Un wunnersaam un kurioos geiht dat in Märken to. En Märken is en vertellte Geschicht vun en wunnersaam-phantastisch Begevenheit. Dor gifft dat keen Tietangaav, wennehr dat passeert is, dat gifft keen Angaav, an welk Steed de Geschicht speelt. Övernatüürlich geiht dat to: Deerten un Planten köönt snacken, Minschen köönt de Gestalt vun Deerten un Planten annehmen. Un Hexen, Töver, Feen, Dwargen, Riesen. Draken u.v.a. bringen allens ganz schöön dörcheenanner. Jümmer ward dat Böse bestraft, dat Gode bekümmt Lohn. Märken hebbt keen nömten Schriever. Se sünd uurold, se kamen ut griese Vörtieden un warden vun en Generatschoon to de anner wiedergeven. Üm 1800 makten sick de Bröder Grimm un anner dorbi, de Märken to sammeln. In de meisten Hüüs gifft dat woll dat Book "Grimms Märchen". "Wi leven mit un vun un dörch Geschichten un Drööm." Dat heff ik an'n Anfang schreven. Wenn een in't Leven nu afsluut nich wiederweet, keen Schreed gahn kann, nich slöppt, totaal kaputt is, denn schull so en Minsch mit en märkenkunnige Fruu man maal in en Märken, in sien Märken söken, wokeen he is, wat mit em is, woans dat wiedergeiht. De Märken geven Anter. Se sünd vull vun urolle Wiesheit, de wi möhsaam utbuddeln köönt. Wi hebbt jümmer weniger märkenkunnige Fruuns, jümmer mehr Comics un Comedy in't Kiekschapp. Keen Wunner, dat so vele Minschen nich mit uns Welt trecht kaamt. Märken sünd de best Medezen gegen Depreschoon. Vun Kunstmärken Dat Kunstmärken hett een Schriever/sch. De hett nau studeert,
woans Volksmärken upbuut sünd. As nadenkern Lüüd
mit veel Phantasie versöken se, sik in sik sülven intoföhlen.
Se beluern ehr Mitminschen, se studeeren de Minschen in Freud un Noot.
Ehr Denken un Snacken is mennigmaal beten afsünnerlich,
wenn de Phantasie mit jüm dörchgeiht. Beten verdreihte Lüüd
sünd dat schonst. Hans-Christian Andersen
1822 harr de Glücksfee wedder wat Besünnres mit Hans-Christian
Andersen vör: De dänsche König Friedrich VI. schickte
em 1822 up de högere School in Slagelsen. He harr 'n ansläägschen
Kopp. 1828 bestünn he de Abituur-Pröv. En Johr later harr
he an een Universitäät dat Philosophikum in de Tasch. Elkeen vun uns hett in sien Leven wat vun Hans-Christian Andersen to
höörn kregen, un wenn dat dat Märken vun de Hier op Plattpartu stellt wi bekannte un nich so bekannte Märken vun em vör un fiert up de Wies sien Jubläum. Andersen-Märken bi Plattpartu, in't Plattdüütsche bröcht vun Anke Nissen: Fledertee. Ut "Fliedermütterchen" Eek un Fleeg. Ut "Der letzte Traum der alten Eiche" De Dannboom (Platt vun A.Heßler) Den Kaiser siene niegen Kleder |