Weg bi Gothendörp

Op ole Weeg un Brüchen:

De Quell vun de Swartau

vun Antje Heßler

In de Au

Hindaal na de Swartau

Ümmer noch söchen wi na de Quell vun de Schwartau. Dat weer gor nich so eenfach. Wi harrn dacht, wenn wi Watermöhlen vun de Swartau finnt, is de Quell nich wiet. Möhlen harrn wi all welk funnen. Dat geev en ganze Reeg. De Swartau harr en teemlich Gefälle un dat hebbt de Ritter in de dormalige Tiet nütt. Wiel dat "Möhlenzwang" geev — also wieldat de Buern dwungen woorn, ehr Koorn bi en bestimmte Möhl mahlen to laten —, kunnen de Goots- un Möhlenbesitter, de Ritter, goot Geld dormit verdenen.

Vun Wieden süht dat welke Loof ut as blöhen Blomen

En unschienbore Beek flütt ...

...in de ok noch lütte Swartau

Bi de Sökeree weern mien Fründin un ik enen Diek wies woorn, de in de Neegde vun de Swartau leeg. De hett uns Upmarken för en ganzen Stoot up sik trocken. Den Besitter hebbt wi kennen lehrt. He harr den Diek anleggt. "Haralds Diek". Aver nu güng unsen Weg wieder an de Swartau lang.

Bereinigt un intüünt, duukt se af...

...mang de melancholisch-schönen Moorseen

De Swartau harr sik den Weg in en Urstromtal ut de letzt Iestiet bahnt. Dorbi hebbt sik Moore bildt. Bi Gothendorp up den Weg na Braak bi Bosau weern noch Moordieken vörhannen. Dor müss dat Water mit Pumpen reguleert warrn. Direkt nevenan leep de Swartau. Aver de Quell vun de Swartau weer dat noch nich.

De Moorseen sünd wohraftig ein Töverwelt!

De Swaans weet ok, wo dat schöön is!

Hindaal na de Swartau güng en Feldweg. De weer aver mit en Gatter afsparrt. In de Twischentiet harrn wi lehrt, wie man dat upmaken kann. Dörch buntes Harvstloov tippeln wi an de Swartau lang bit na de Moordieken. Dat weer mal wedder en ganz vertöverten Weg! Up halve Streck keem noch en lütte Beek un münn in de Swartau. De weer jüüst vun Landarbeider kleit woorn. Sünst weern wi se wull gor nich wies woorn, lütt, as se noch weer.

In den Diek is en lütte Pump

Up beide Sieden weer de Swartau intüünt woorn. Dat weer to Sekerheit för dat Veehtüüch.

Wenn de Pump in Bedreev is, maakt se Krach un ok orrig en Well

Boot un Ring för de Pumpenarbeiders

Unsen Weg güng wieder an de Swartau lang. Achter den eersten Diek schimmer noch dat Water vun en tweten Diek. Twee Swaans harrn sik em as ehr Tohuus utsöcht. Noch wieder lang keemen wi an en drütten Diek. Dor weern jüüst de Pumpen to de Waterreguleerung anstellt. De möken ganz schöön Larm. Wi hebbt uns richtig verfehrt. För de Arbeider weern en Rettungsring un en Boot upstellt.

Dat rode Pfaffenhütchen lücht un...

...de zaartrosa Dissel blöht noch

Achter düssen Diek weer en hogen Barg. Wi kunnen uns so richtig vörstellen, wie in de Iestiet düsse Landschoop entstahn is. Up den Wall dorvör lüüch in kräftig Rood dat Pfaffenhütchen. An den Wall vun den Diek blööh noch en Dissel un fung de letzten Sünnenstrahlen in.

De Anbarg achter den Diek

De Quell vun de Swartau harrn wi aver ümmer noch nich funnen. Dorför keken Kööh vun de anner Siet na uns röver.

De Köh nehmt dat mit gröttstmööglichen Verfaat...

...un de Schaap dreiht uns nu ganz den Achtersteven to...

...orr speelt den Napoleon

Veer Schaap dreihn uns ehr Achterdeel to. Wiet un breet weer keen Menschenseel to sehn. Wi weern so richtig alleen. Mien Fründin meen: "Wie Alice im Wunderland!"

De Bööt up de Dieken schient bloots op uns to töven

Aver de Quell vun de Swartau harrn wi noch nich funnen. Dat neegst Mal warrt wieder söcht.

Tschüß, Köh! Fallt nich in de Swartau!