 |
Op ole Weeg un Brüchen: Brüchen över de Schwartau vun Antje Heßler Se köönt de Fotos per
Klick vergröttern.
Trüch kaamt Se denn mit den Zurück-Knoop op de Browser-Symboolliest.
Immer wedder lockt uns de Schwartau. Toeerst wull'n wi geern de Quellen vun de Schwartau finnen. De liegt aver so versteekt, dat wi se bit hüüt noch nich funnen hebbt. Ok snackt man vun twee Quellen, vun de "echte" un vun de "unechte" Schwartau. Bi Kesdörp sünd wi dat eerstmal över de Schwartau föhrt. De Weg güng dörch dat Dörp. Aver de Schwatau hebbt wi nich funnen. Na en Schild ENDE hebbt wi braav kehrt maakt. So braav sünd wi nich alltied, aver düsse Braavheit woor belohnt, denn so kemen wi na Woltersmöhlen. Dor geev dat fröher en Watermöhl un över de Schwartau en Brüüch.
Wenn de Schwartau in Woltersmöhlen ünner de Brüch dörchfleten is, flütt se wieder na Pönitz. Bi de Sökeree na de Schwartau is uns en verwunschenen Diek in de Queer kamen: Haralds Diek. So hebbt wi em döfft. De gröttere Diek nevenan heet "Wolters Diek" un weer dörch de Hundebek mit den Taschensee verbunnen. De See weer de Waterlieferant. D.h. de Woltersdiek warrt dör de Hundebek mit Water versorgt! Ok Haralds Diek kreeg vun dat Water af.
De Schwartau, ehr Toflüss un de Dieken ümto sünd en vigeliensch Liekgewichtssystem vun Water. So ganz is dat noch nich erforscht. Ingriepen in düt Liekgewicht kann mallöörn, as dat bi den Däänschen Graven vörkeem.
Woltersdiek wöör as Karpendiek inricht. Eenmal in't Johr leet de Besitzer to'n Affischen vun Woltersdiek dat Water in de Schwartau aflopen. Denn kunn he goot de Karpen fangen. Dat Water leep ünner dat Huus dörch in enen lütten Graven in de Schwartau.
Denn harr de Schwartau Hoochwater. En Brüüch över de Schwartau weer nödig.
De Woltersmöhlener Brüüch över de Schwartau is all de drütte. De eerst wöör 1795 vun den Möller Joachim Scharbau buut. Ahn Brüüch kunnen de Buurn mit ehr Koorn un Peerd un Wagen nich na de Möhl. In en wörpelförmigen Steen weern de Anfangsbookstaven vun den Möller ingraveert. De kunn man aver blots vun de Watersiet lesen. — Na denn Niebuu leeg de Steen goot leesbor in't gröne Gras. 138 Johr later wöör de Brüüch afreten. En niege Brüüch müss her. Dat weer en Rundbagenbrüüch ut Feldsteen. Up en ole Postkoort is se goot to sehn.
De drütte Brüüch is an 7.06.2009 fardig stellt woorn. Mit en groot Fest hebbt de Bewahner vun Woltersmöhlen, Kesdörp un Ottendörp de niege Brüüch fiert. Kunnen se doch nu ok mit dat Auto över de Schwartau! Wat so en lütten Fluss doch för en Hindernis sien kann. Wi hebbt de Brüüch eerst 2015 in Sommer överqueert. De Brüüch un dat to en Pension ümbuute Möhlenhuus hebbt uns goot gefullen. De Park mit de Schwartau weer en richtig Paradies. Wi hebbt glieks seggt: "Hier sünd wi nich dat letzte Mal ween!"
Dat gifft ümto ok iestiedliche Ieslöcker, so nöömte Sölln, de mit de Schwartau in Verbinnen staht un vun ehr Water leevt. Dat sünd natüürlich besünnere Biotope för Deerten un Planten.
2016 weern wi in Winter wedder dor. Dat harr in de letzten Weken veel Regen geven. De Schwartau weer breet un harr richtig veel Water. Dat ruusch ünner de niege Brüüch hindörch in den Park. Schaad, dat dor keen Möhlrad mehr klappert! De Schwartau un ehr Strömung woorn ja alltied nütt, üm Möhlen antodrieven. Dat Dreihn vun de Möhlrööd weer de Hartslag vun en Buurnland, Flüss as de Schwartau weern wohraftig de Levensadern. Dat ole Leed full uns in, dat dorvun vertellt, wo wichtig so en Brüüch na de Möhl un dat fleten Water för de Existenz vun de Buurn un all Minschen weern: Es klappert die Mühle am rauschenden Bach,
klipp klapp.
|
||||||||
|
|
