Reminiscere — "sik besinnen"

vun Günter Weber

Sünndag inne Kark steiht unsen Paster op de Kanzel. Vertellt dorvun, as Moses de Israelieten ut Ägypten haalt hett. Ik heff dat nich so richtig begrepen, wat dat nu mit dat Sik-Besinnen tau daun hett. De Israelieten weern woll düchtig an't Nölen un Schimpen, dat dat so schlecht weer inne Wüüst. Dor hett uns Herr ja bekanntlich de Füürschlangen schickt. De hebbt beten un de Lüüd güngen doot. Wenn sei nu aver de vun Moses maakten Kooperstöcken ankeken, denn bleven sei an't Läwen. Na ja, eent op annere. Passionstied is dat nu. Sik besinnen, denn Ende März is Jubiläums-Konfirmation.

Kark vun Golchen. Bild Erell/Wikimedia Commons

Kiek, door besinn ik mi. Ik bün ja ok ok vör sösstig Johr konfirmiert worrn. In de Kark vun Golchen in Vörpommern.

Wat nu so eenfach utsüht, was damals enen grooten, schnitzelten Altar. Ik heff in Sommer fraagt, wo de denn bleven is. Sei seggen ja nix. As wenn de Stasi jüm ümmer noch in den Nack sitt. Een vun de Dischers hett den Altar afwarkt, de Söhn vun ehm is Pastur weest. Ik heff den Pastur in Griepswald nich funnen.

De Altar is wech. De Dag heff ik met Schaulfründin Selma snackt. Sei weit ok genau, woans de Altar utsein hett.

Nu kümmt ja Palmsünndag. Sünndag vor Palmsünndag weer de "Prüfung der Konfirmanden" vör de Gemeind.

Ik kann mi besinnen, de Kark in Golchen weer rappelvull. As ik mi recht besinn, weern wi well so üm de veertig Jungen un Dierns, vun Golchen, Burow, Letzin, Weltzin un Klempenow. Ik heff noch mit einige Verbinnung. Ja, ok noch na sösstig Johr. In Saken Religion is 50 Johr DDR nich spoorlos an de Minschen vörbi gahn. Sei hebbt jümmer noch de DDR-Jugendweihe. Wenn frogen deist, wieso, weiten sei dat nich. De ollen Parteigenossen un sozialistischen Vörbitter lachen sich kaputt. Ja, ok noch 25 Johr na de Wenn.

Kark in Golchen: Kein Altar mehr! Foto: Günter Weber

Die Prüfung inne Kark. Na twee Joahr Konfirmationsunnerricht. Ja, ok twei Jungs mussten vör't Presbyterium "Nachprüfung" maaken. Mien Öllern sünd in' Krieg bleeven. Mien Grootmudder weer nich fromm, aver "gottesfürchtig". Mien Grootvader höölt "van Gottes Bodenpersonal" (Pasturen un so) nix. Ik weer schon dunnemals nich oppe Schnuut fullen. Düker heff ik sei wiss ok tau groot opräten. Weer nich ümmer gaut.

"Ein feste Burg ist unser Gott…" Dat heff ik als Prüfungsthema hatt. Ik bün achter mien Grootmudder un Fräulen Hogenfeld — uns Relegionslehrerin — op Huus an gohn.

Ik hüür ehr noch hüüt. "Frau Weber, der Günter hat in der Kirche genau so gut gesprochen wie unser Pastor Beyer." Ein gröttere Gaav kunn ik uns Oma nienich daun. Bit an ehr selig Enn hett sei dat ümmer seggt.

Kiek, un dat is Reminiscere — sik erinnern — sik besinnen — för mi, na 60 Johr.