Is hier nu de Ierd tau Enn?

Ein Reis in de Vergangenheit vun Günter Weber


An'ne Tollense in’t hooge Gras, wat in Juni und Enn September fein Heu van maakt worren is. Met denn Heupuster dörch de Rohr op den riesigen Stallboden bröcht un denn in Winter vun Köh un Pierd ut de Kripp fräten worren is.


So süht uns Baadstell an'ne Tollense vun Dag ut. Foto: Günter Weber

Ünner drin den Kauh- un Pierdstall. So söbentig Köh, ümmer twei groote – ja, över twintig Zentner – Bullen un so fiefuntwintig Pierd. Robert Breu hett nix anners daan, man bloot de Pier versörgt. Vun vörn sehn wast da noch de grooten Tüffeldämpers drin, un de Lanz-Bulldog hett ok noch de Garage ünner dat eigenste Dack hatt.

Boven op dat Dack: natürlich en Adebornest, dat vun Johr tau Johr wussen ist.


Dat is vun den groten Stall hüüt noch tau sehn. Foto: Günter Weber

Ik stäh vör denn einst so schönen Hoff. Alles tauwussen. Dat groote Hus is wech. Man vörn an denn Weg kiek ik dörch de Büsch. De linke grote Torpost ist dörch de Büsch noch tau sein. Dor hett Breifdräger Müller up seten, as unsen Neufundländer „Rolf“ mitsamt de Hütt achter em an wier.


Foto: Günter Weber

De Dörpstraat trüch, op de Bundsstraat 96 (dat wier iehrgistern de so nöömte Bäderstraat vun Saßnitz na Venedig). In Tieden vun de DDR sünd Schweden hier führt. De Burg vun Klempenow hem sei sik bekeken, un wi kreegen af un tau Westzigaretten oder ok en Pund Koffie, obwohl dat ja verbaden wier. Ja, ja, wat wier in de Tied nich allns verbaden?

Keinein in Klempenow seihn. In Golchen op den Kerkhof. Vele Namen, de mi bekannt sünd. Ok de Graffsteen vun mien Mudder steiht noch. Is natürlich nix miehr tau läsen. Doch denn Steen kenn ik, un denn Platz ok.

"Zentralschaul Golchen" nöömte sik dat. Wi hebben düütsch Literatur, düütsch Grammatik, Mathematik, Physik, Chemie, Russisch, Musik, Teknen, Biologie, Ierdkunn, Gegenwartskunn un Sportünnerricht hatt. Nee – Riljon, dat wier nix för de Sozialisten. Hadden wi extra. Na denn Meddach.

So süht de Vörkant vun de Zentralschaul in Golchen nu ut.


Foto: Günter Weber

Achter de Schaul süht man den Kerktörm vun de evangeelsche Kerk Golchen. Hier bün ik konfirmiert worren. Vör den groten Altar un de Kerk proppenvoll Minschen. – Man sall dat nich glöwen: De Altar is verswunnen.


Kein Altar mehr! Foto: Günter Weber

Keinein weit, wo de feine Hultsnitterie afbleven is.

Sünndags in denn Gottsdienst wenig Lüüd. So na un na hebben se Palmsünndag en paar Kunfirmanden. Dorachter maken se Jugendweihe. Een Generatjon sall woll noch vergahn, bit dat se ok am Enn van'ne Ierd merken: Denn Glöv kann man nienich twei mäken, ok as ik keinein jungen Minsch begegnet bün.


16.11.2014


na baven