Op ole Weeg un Brüchen:
vun Antje Heßler Se köönt de Fotos per
Klick vergröttern.
Trüch kaamt Se denn mit den Zurück-Knoop op de Browser-Symboolliest. |
|||||
Wi harrn dat wohrhaftig schafft, wi harrn de ole Feldsteenbrüch vun Sagau funnen. Ok wenn wi männigmal meist den Moot verloren harrn. Oftmals güng unsern Weg dörch den düstern Woold. De ole Brüch leeg aver in hellen Novembersünnenschien. Nadem wi de Brüch vun alle Sieden knipst harrn, möken wi uns up den Trüchweg. Bargup föhrn wi eerstmal in de Richt vun Sagau. Baben up den Barg kemen wi an en Stratenschild "Bi'n Schmutzbarg". Den Weg müssen wi doch föhrn! Opletzt sehg he aver ganz rein un manierlich ut. Natürlich is de Naam historisch, as de Straat "Meßberg" ("Misthupen") in Hamborg. An enen Hoff un eenige Hüser vörbi güng en Weg links af na Kirchnüchel. Ok wenn dor en Schild "Schlechte Wegstrecke" stünn, sünd wi em föhrt. De Weg weer teemlich small, in de Mööt dörf uns keen Auto kamen.
Links neven uns weer noch Veehtüüch up de Wisch. Vör uns an'n Waldrand stünn en groten olen Eekboom. To sien Fööt weer en olen Grenzsteen mit de Upschrift "Grünwald" upstellt. Denn güng de Weg seker na den Gootshoff Grünwald. De leeg in Kirchnüchel. Kirchnüchel is en denkwördig lütt Dörp. Dat liggt twischen twee vun de hööchsten "Bargen" in Holstein, Voßbarg (128 m) un Sternbarg (118 m), also echt Holsteinsche Schwiez. Mit bloots 180 Inwahners is dat lierlütt, idyllisch meist bit in't Unwirkliche, aver kulturell un religiös vun en Bedüden, dat nüms hier vermoden wöör. Julius Stinde, en Autor, de ok veel Platt schreven hett, un Christian Hirschfeld, de bedüden Goornarchitekt, sünd hier boren. De middelöllerliche Kirch vun Kirchnüchel, üm 1230 buut, is en Besöök weert. Se weer al siet dat 13. Johrhunnert en Wallfohrtsoort; de lierlütt Marienstatue, de dor verehrt woor, is hüüt noch in de Kirch to sehn. Sull unsen Weg am Enn en Stück vun den olen Mönchsweg sien? Dat duer gor nich lang un wi kunnen de groten Schünen vun den Gootshoff Grünwald utmaken. Wi sünd eenfach över den Hoff föhrt. Twee Esel keken uns neeschierig an. Se weern vör de een Schüün antüddert. Up en grote Allee mank de Schünen föhrn wi dörch dat Doorhuus. Up de anner Siet vun de Straat achter dat Door kunnen wi den bunten Harvstwald vun den Bungsbarg utmaken. Mit sien 168 m över den Meeresspegel is he de höchste Barg vun Schleswig-Holsteen. Nu wöör dat aver Tiet, dat wi wat to Eten kregen! Dörch den Ort Nüchel güng dat ümmer de Straat bargdal. De Kellersee blenker dörch de Bööm un wies uns den Weg. Wi müssen wohrhaftig den Sünnenschutz rünner klappen. Dat Uklei-Fährhuus in Sielbeck weer uns Ziel. Dat Restaurant natürlich! Bootfohrn wulln wi hüüt nich. Wat hett uns na de Fohrt up ole Landstraten dat Meddageten smeckt! Achterna sünd wi nochmal up den Anlegger vun Sielbeck gahn. Wi kunnen uns gor nich vun den schönen Anblick trennen. |
|||||
|