Op ole Weeg un Brüchen:
Feldsteen-Balkenbrüch Sagauer Au

vun Antje Heßler

Wi wullen hüüt in de Gegend vun Nüchel, merrn in't Hart vun de Holsteensche Schwiez.

Kläglich: De Sagau is verrohrt!

In düssen stillen, verwunschen Winkel harrn wi en besünner Ziel: De ole Feldsteen-Balkenbrüch leeg an den Feldweg twischen Nüchel un Sagau. Fröher weer dat de Weg twischen de Domäne Adolshoff un dat Goot Steendörp. Hüüt leep de Verkehr över de Hauptstraat twischen Nüchel un Sielbeck. — Dat hett wohrscheinlich de Brüch dat Leven reddt, denn wenn de Feldweg utbuut woorn weer, weer de ole Brüch wegnahmen woorn.

De Dag för uns Fohrt leet goot an. Üm de Sünn wabern noch Nevelschwaden.

Aver de Sünnenstrahlen leten den Woold al güllen lüchen. Vun Nüchel na Sagau güng unsen Weg bargup un bargdaal dörch den depen Woold. Neven uns leep in en depes Daal en Beek.

De Beek löppt in dat Dal rechterhand

De roden Bökenbläder un de moosgrönen Stämm...

...maalt en surreales Spitakel för uns

Rechts un links vun uns weer dichten Woold. Wegwieser na Sagau möken uns aver immer wedder Moot. Wi weern up den richtigen Weg. Aver vun de Brüch weer noch nix to sehn.

De Sünn steeg ümmer höger. De letzte Nevel leeg nu up de Boomspitzen. Up de een Siet vun unsen Weg blenker Water in de Sünnenstrahlen. En Lock in den Knick leet unsen Blick över Wischen un den deep liggenden Diek na den up de anner Siet liggenden Woold frie.

Is dor deep ünnen nich dat Water?

As wenn Fröhjohr weer, nich Harvst!

Endlich dat Water, groot un frie!

An de Kant vun den Diek weer en Steeg to sehn. Dor stünn en Figur up. De ripp un röög sik nich vun de Stell. Sehg enen Mann liek. Weer dat en Waldschrat?

Nanu, will sik de Statue etwa erdränken?

Up de Wischen achter den Knick leeg noch de Dau. De swatten Muulwarphupen heven sik goot vun den witten Dau af.

Aver nu harr de Sünn ehr ganzen Knööv tohoop nahmen un schien up den Weg. De Landstraat güng bargdaal in't Helle. Vör uns leeg dat hügelige Land vun Sleswig-Holsteen. Sehg meist ut, as weern wi in en anner Gegend.

De Hügel seht ut as lebennig Musik

Endlich plätscher neven uns en Au, de Sagau! Un över de Au güng en Brüch. Wenn dor keen Schutzstangen in rot un witt an de Siet anbröcht weern, harrn wi de Brüch glatt översehn. De Brüch maak wirklich nich veel Ümstänn vun sik. Kunnst eher seggen: Dat Water leep ünner de Straat dörch. — Aver düsse bescheiden Brüch weer doch en tweten Blick wert.

Uns Auto stell'n wi an de Siet. Wat goot, dat wi Stevel mitnahmen harrn! Üm de Brüch wat genauer to ünnersöken, müssen wi in den Grund an de Au.

Dat dat en Brüch is, fallt nich dull op

Brommelbeerranken un Brennetteln versparrn uns den Weg. Aver denn weern wi an't Ziel.

Hier slängelt sik de Au rechterhand wieder langs

Grote Feldsteen legen as Ünnerbu dicht övereenanner. So kunnen se de sworen Steenbalken drägen. So'n Stücke veertein Steenbalken heff ik tellt. Wann de Brüch buut worrn is, kunn ik nich rutkriegen. Över düsse Brüch sind wi mit uns Auto föhrt. Ünner uns leep de Sagau un slängel sik an Wooldrand lang. Up de anner Siet vun de Brüch sünnen sik de Schaap in de noch warme Novembersünn.

Uns Fohrt harr sik lohnt. Wi harrn noch een vun de wenigen Steenbrüchen in Ostholsteen funnen. Se sünd heel oolt, de Brüchen vun düsse Buwies, welk stammt sogor noch ut dat Middelöller. De meisten sünd dörch den modernen Wegebu verswunnen.

De Landschap...

...un de Schaap seggt Adjüs