Öllere Daagbook-Notizen vun Marlou

19.2.05 ...Oscar för Tanja Jokisch

Köönt Se in't Kiekschapp ok den Sender "Phoenix" kriegen? Dor gifft dat elkeen Avend Klock Veerdel vör teihn de Norichten mit Gebärdenspraak. Wenn Se Glück hebbt, sitt Se denn dor un gafft atenloos man bloots op de Gebärdenspraak-Översettersch. Dor bruukst keen Gebärdenspraak to verstahn, dat is ok so faszineern. Dat is nämli wat ganz Besünners: en stumme Musik, en groot Kunstwark — un togliek en anner Sicht op de Welt: Weltgeschehn as Utdrucksdanz un Mimik. De Callas vun düsse stumme Musik, de Pavlova vun düssen Danz is för mi de Översettersch Tanja Jokisch, un ehr will ik an düsse Steed mal en Oscar verleihn. De afdruschen Phrasen, de Korrespondenten un Politikers hersabbelt, bringt Tanja Jokisch in en Welt vun elementare Gesten, differenzeerte Dynamik un archaische Knööv. As de indische Gottheit Shiva schient se nich twee, man acht Arms un Hannen to hebben, mit de se de Welt düüd. Nix geiht bi ehr verlaren, ok nich Töön un Twüschentöön; de ganze Bottschap vun een Schröder-Reed treckt se in en eenzig arrogante Snuut tosaam, dat ganze Elend vun den Darfur-Krieg in en eenzig dalfallen Kinnlaad; un sogoor de Wederbericht warrt to en Fest för't Oog mit ehr, wenn lütte Schuer explodeeren dalkaamt... Afstrakte Saken warrt mit Hannen to griepen, in vigeliensche Tosamenhäng wiest se us en konkreten, emoschonaalen Kern, un langwielige Saken warrt intressant. In en anner Spraak lett veel Bekanntes as nieg; un dat deit good, Saken jümmer wedder nieg to sehn, ehr mit niege Wöör to seggen — orr mit niege Gebärden.

2.2.05 ...Doping mit Geld — Lok Leipzig 10:1 Real

Mit düssen Football-Skandaal, dat is je woll würklich leeg. Bi dat Pokalspeel Paderborn gegen HSV hebbt se den Schiedsrichter un de Mannschap vun Paderborn bestochen, dat Paderborn winnen dä. Teihndusend Euro hett de Mannschap kregen. — Hm. Dat mit den Schiri is ja to verstahn, man woso mutt Paderborn Geld kriegen, dat se winnt? Wüllt de Mannschapen, de antreed, denn nich sowiso winnen?! Man mit de 10000 Euro güng dat denn ok! Anschienen hett dat Geld nich bloots hulpen, dat se winnen wullen, sünnern ok, dat se dat Tüüch dorto harrn. (Mit Hülp vun'n Schiedsrichter, jaja.) Apensichtlich kann Geld dat. Kloor: De besten Mannschapen in de Welt sünd je ok de, de an'n mehrsten Geld kriggt. — Ik meen, wi schullen dat eernst nehmen. Geld steiht nich op de Doping-Liste! Dat is uns Schangs. Wi mööt experimenteern: Wa veel Geld mutt her för 100% mehr Leistung, wannehr mööt de Spelers dat an'n besten innehmen (na de Mahltieden, mit beten Water? intravenöös? direkt vör't Speel?)... De Forschungsstandort Düütschland is nu fraagt! As Testmannschap bestimmt de Forschungsministersche Edelgard Bulmahn t.B. Lokomotive Leipzig. Wenn wi noog Geld tosamenleggt, sleit Leipzig bald Real Madrid mit 10:1. Mit links! De Geld-Doping-Methoden blievt natüürlich geheim, dat de annern us dat nich namaakt. Wenn wi gau bigaht, köönt wi 2006 doch noch Weltmeester warrn! — Dat Geld mööt wi natüürlich opdrieven, avers dat is dat weert, dat wi den Solidaritätstoslag verduppelt (för Lok Leipzig) orr en Football-Stüer inföhrt (för de Naschonaal-Mannschap)! Orr beed! — Un wenn wi Weltmeester warrt, warrt ja de Regeern wedderwählt — trotz Footballstüer un Soli. Also los, Regeern! Anstoß Bulmahn!

27.1.05 ...Apen Fenster

Gedenken an Auschwitz: Bidrääg lesen in't Internet; Geschichten vun Överlevene un vun Dode. Ik kann mi nich överwinnen, de Fenster op den Computer-Bildschirm wedder totomaken, wenn ik den Bidrag leest heff. Dat lett, as wöör ik de Dören vun't Vergeten sluten över de Stimm vun den enen Minschen, den sin Geschichte in dat Fenster steiht. Meist is mi, as wöör ik de Dören vun de Gaskamer sülven över em tomaken, wenn ik dat Schicksal vun den enkelten Minschen "wegklicken" do. Dat krampft mi dat Hart tosamen, ik kann't nich. En Muusklick, den ik nich doon kann.

15 Browserfenster staht apen bi mi. Millioonen Geschichten gifft dat; Millioonen Fenster, de för jümmers tomaakt sünd. Op de Tallen kümmt't nich an. Ik kann düsse 15 nich sluten; ik schriff en Notiz, ik versöök, wedder an de normale Arbeit to gahn — dat allens kann ik noch, tominnst versöken kann ik't. De Minschen, de ehr Geschichten in de apen Fenster staht, köönt dat nienich mehr.

27.1.05 ...Föhlen staats (Ge)denken!

Gedenken an Auschwitz. Kannst dat? Woans maakt een dat? Midücht, för de mehrsten is düt Gedenken en leidige Plicht: datsülvige as Schaam över de düütsche Schuld. Gedenken heet sik schamen. Nu is Schaam nix Slechtes, man se dreiht sik üm de egen Persoon — dat, wat "wi" anstellt hebbt, wat "uns" schaneerlich is... wi, ik... (ge)denken an sik sülven. Dat gröttste Unglück, schient dat, is, dat de Reputaschoon vun Düütschland totaal ruineert woor. Gedenken is Denken an Schann un unendliche Schaneerlichkeiten, nu siet 60 Johr. — Weer dor nich wat anners? Sünd dor nich de liesen Stimmen vun hülplose Dode un Verletzte?

"O Herr, schmeiß Herz vom Himmel!" much ik mit dat bayrische Sprickwoort ropen. Ja, Hart, nich Bregen! Schiet op dat Denken un Gedenken! Denken is hier meist en Ümweg. Dat Hart is nehger bi. Schiet op dat Schamen! Dat heet an sik sülven denken. Laat us eenfach bloots trurig ween över dat Lieden vun uns Mitminschen. Laat us dat föhlen, naspören. Föhl din egen Hart puckern; so een Hart pucker in elk Minschenbost, de in Auschwitz ut de Isenbahn steeg. En levig Wesen — du sülven. Dat puckern Hart — Vertwieveln, Erniedrigung — de dünnen Been vun en verhungerten Doden... man bloots vun een. De Tallen vun de Schuld — 6 Millioonen, 7 Millioonen — sünd jüst so afstrakt as de seelenlosen Tallenwarken vun de Mörders. Vergitt de Tallen, se helpt us nich. Een langt. In een Minschen, de schännt warrt, warrt de ganze Minschheit slacht. De anonymen Liekenhupen hebbt de Mörders tohoopkarrt — laat us in ehr den enkelten Minschen sehn. Giff em in din Hart sin Stimm wedder, sin Hänn, sin Oogen — sin orr ehr Gedankens... sin Wöörd...

War zaart, wa verletzlich is de Wöörd vun en Mitgeschöpf! Laat us verleevt ween in de Lebennigkeit vun düsse zaarte Wöörd — ehr helpen överall — ehr nich opgeven, ok wenn se al en braken Rohr is. In en Welt, 'neem se nix mehr gellt, wüllt wi ok nich leven!

Den annern Minschen mit dat Hart ankieken — mit dat egen levige, puckern Hart: Dat mutt jedeen för sik doon — de Staat un de Offischiellen köönt us dat nich afnehmen. Jedeen mutt sin egen Leev to't Leven föhlen — nüms kann't för di leven. Jedeen vun us mutt düt Hart eenmaal breken — dat egen Hart — üm dat Lieden in de KZs un ok hüüt noch mang de Minschen, mang de Geschöpfe. Jedeen mutt eenmal — tominnst eenmal — Schaam, Schann, sik sülven un allens dat vergeten un wenen — bloots üm düt Lieden wenen. Eenmaal alleen ween mit din schunnen Mitgeschöpf; hengahn na em un seggen: Ik heff di leev, ik warr din Wöörd behöden.

Dat klaart de Seel op. Allens annere warrt minn un is nich wichtig. Wat tellt, is de Leev to't Leven. In ehr gedenkt wi un ehrt ok de Doden vun Auschwitz, jeden Dag, wenn wi bedrauhtes Leven un bedrauhte Wöörd in uns Welt helpt un behööd.

20.1.05 ...De amerikaansche Alpdroom

Reegt wi us man nich to dull op: Wenn Iran würklich "de Bombe" hett, denn warrt de USA em bestimmt nich angriepen. Dat is dat ja jüst: Mit de Begrünnung "De hebbt Massenvernichtungswaffen!" överfallt de USA bloots Länner, de nich würklich gefährlich sünd. Sodraad se de Waffen würklich hebbt, warrt se mehr orr minner gode Partner.
Is ja ok good so — wokeen will woll en richtigen Atoomkrieg?! Man jüst dorwegen will de Iran "de Bombe" ja geern hebben, un dat kann een ja meist verstahn. Süss weern se würklich dat ideaale Opper: rundüm US-Militäärbasen, richtig böse Mullahs un gaaanz veeeeel Öööl! — So doot de USA veel för dat Utbreden vun de Massenvernichtungswaffen, dat se angeevlich verhinnern wüllt. As se ja ok na Kräfften an dat Utbreden vun Terrorismus un Islamismus arbeit't, de se ok angeevlich ünnerbinnen wüllt.

Nu is dat en stillswiegen Övereenkamen, dat bloots poor mächtige Länner Massenvernichtungswaffen hebben dröfft un de annern nich. Wenn Bush jümmers so vun Massenvernichtungswaffen bi annere Länner snackt, as weer dat wat gaaaanz Slimmes (as t.B. Sex), denn is dat ja nich eernst meent; för sik sülven finnt he ehr ganz good (so as Sex, Mr.Bush? ). Nienich wullen de USA sünner Massenvernichtungswaffen leven, nee! Un ik mutt seggen, ik funn dat betherto ganz good so. Wenn dat düsse Waffen schon gifft, denn is dat beter, een orr twee mächtige Länner, de verantwoortungsvull dormit ümgaht un ehr nich bruukt, hebbt düsse Waffen, as dat jedeen lütt Chaos-Land dormit rümballern kann. So wiet geiht min Gerechtigkeitssinn nich, dat ik jedeen de Bombe gönn!

"...de verantwoordungsvull dormit ümgaht un ehr nich bruukt". De Baas vun de USA is wählt vun Lü, de Sex veel slimmer finnt as Gewalt un ok slimmer as Aids; mehrst glöövt se sogoor, dat stünn in de Bibel, dat Schwulween op jeden Fall leger is as 'n lütten Krieg. Un he is sülven ok so een! Ehr ganze Ethik, ok wat Massenvernichtungswaffen angeiht, is totaal verdreiht. Se bruukt Massenvernichtungswaffen as Vörwand, den Irak to överfalln; dat weer slimm noog. Man se sünd ok dorbi, lütte nukleare "Bunkerbrekers" un annere lütte Atoomwaffen to buun, üm ehr würklich to bruken! Is dat noch en Supermacht, de een truun kann, wat Atoomwaffen angeiht? Kunn de Iran slimmer ween? — Wenn de USA so wiedermaakt, is ok dat letzte Argument gegen dat Utbreden vun Atoomwaffen weg. Denn is dat beter, Iran bewaffnet sik un verhinnert so en Angriep, ok üm den Pries, dat de Atoomwaffen wieder utbreedt warrt. De USA benehmt sik, as wenn se jüst dat wüllt.

16.1.05 ...Karneval kümmt nehger

Ja, dat geiht op Karneval. P.H.Carstensen (he steiht opneegst in Sleswig-Holsteen as Ministerpräsidenten-Kandidat to Wahl) will Hartz-IV-Arbeitslose to'n Opklaarn na Süüdoostasien schicken — as 1-Euro-Jobber. As geev dat dor nich Minschen noog, de anpacken köönt. Bavento mööt ja 1-Euro-Jobber för de Fohrt na de 1-Euro-Arbeitssteed un för de Verplegung dor sülven opkamen. (Ja. Hebbt Se dat nich wüßt? Mennig 1-Euro-Jobber warrt dor noch Geld bi toscheten möten!) Na, Prost Mahltied, Arbeitslose, wenn ji op egen Kosten na Sri Lanka flegen mööt...

Ik kann ja den Karneval eentlich gor nich so good lieden, un dorüm maak ik hier mal'n eernsten Vörslag. Wat nu aflöppt, is ja beten möhsam: dat Journalisten vun elkeen Politiker enkelt rutklamüstern mööt, vun welk Firma he is. Dat deit doch nich nödig. Köönt wi nich de Partein afschaffen un dör Firmen ersetten? VW hett t.B. sowiso al de SPD adopteert, dor köönt se doch de SPD glieks oplösen — "VW" is ok kötter as "SPD". Denn hebbt de Afgeordneten so'n VW-Logo an't Revers un en Arbeitsverdrag staats en Parteibook. An de Unabhängigkeit vun Afgeordnete denkt ja sowiso nüms mehr, also woso nich glieks Klaartext? Wi missgönnt ehr dat Geld ja nich; wi wüllt bloots weten, vun woneem dat kümmt. In dat Parlamentshandbook kunn een denn blangen Naam un Firma vun den Afgeordneten ok glieks sin Pries henschrieven. Pries per Maand 7000 €, för een Afstimmung 1000 €.... Wenn de Arbeitslosen tosamenleggt, köönt se sik so villicht ok mal en Afgeordneten leisten — een vun de billigeren tominnst. Man so, as dat nu is, hebbt se doch keen Schangs!

6.1.05 ...Verbreker orr Justizminister?

De schöne Alldag is wedder dor in de politischen Saken, un dormit ok de Spaaß. En besünnern Heiterkeitserfolg landt vundaag de tokünftige US-amerikaansche Justizminister Alberto Gonzales, de doch wohraftig öffentlich versekert hett, he wöör sik an de Börgerrechte hollen, wenn he eerst in't Amt is. (Dorvun, dat he de Börgerrechte gegen ehr Fienden verteidigen will, hett he nix seggt.) Jungedi! Nu weet de Amrikaaners tominnst, dat ehr Justizminister sik nootgedrungen an Recht un Gesetz hollen will. Un foltern, hett he verspraken, will he ok nich. Un an sin Verplichtungen will he sik hollen, hett he seggt. — Is dat nu en Justizminister orr en Knacki op Bewährung? Kannst ja nienich weten! Un nee, dat is nich bloots bi de Minister vun de US-Regeern so. Bi us t.B., in de Parlamenten, sünd de Afgeordneten bloots ehr Geweten verplicht't. Un dat is apensichtlich to wenig. So'n Geweten, dat döögt anschienen gor nix un hett en düüdliche Tendenz na't Geld. Avers wat schallt wi maken, wenn sogoor de Justizminister bloots mit Staatsgewalt in't Geschirr hollen warrt? — Anschienen geiht dat wedder mächtig op den Karneval los.

5.1.05 ...Stillnis in Europa

Dor braat mi doch een 'n Stork, dach ik, as vunmeddag Klock 12 allens mit Stillstahn anfüng un de Radio- un Kiekschapp-Senders miteens stillswiegen dään. Dree Swiegminuten in ganz Europa! Oha. Nich dat dat Stillswiegen nich en erfrischende Programmverbeterung weer — för mennig Sender; man meddewiel warrt dat en beten dull — meist en beten sentimentaal. Mal ehrlich: Is mit de grote Well dat Lieden eerst in de Welt kamen?! Hier en Vörslag to'n Nadenken, wenn de neegsten Swiegminuten kaamt:

• Elkeen Dag verhungert op de Welt jüst so veel Minschen, as nu dör de Grote Well doodbleven sünd! Elkeen Dag — ok den Dag, den de Grote Well keem; ok den neegsten; ok hüüt, ok morgen. Dor köönt wi ok wat gegen doon!
• Laat us ok op dat Lieden kieken, dat still un verborgen is, denn dat is meist leger as dat, wat spektakuläre Biller gifft; Minschen, de in't Still lieden mööt, sünd mehrst noch eensamer un verlatener. Laat uns dat Lieden ok in'n Alldag sehn — un ok dat unsichtbore Lieden in de Seelen.
• Laat us jümmers leven mit en licht togängig Hart un Geldbüdel — ok wenn dat keen spektakuläre Biller gifft; ok wenn wi uns Phantasie anstrengen mööt, dat Lieden wies to warrn. Un ok, wenn dat nich an Wiehnachten passeert.

Un denn: Laat us dat, wat wi doon köönt, fröhlich doon! Dat mutt nich geföhllos ween. Nee: Anners lett sik dat eenfach nich uthollen. Wokeen op Duer in de Welt leven un sin Neegsten bistahn will, de kann nich na de Devise leven "Gelacht wird erst nach Welterrettung"! Schiet op, wat "politisch korrekt" is. Een, de fröhlich gifft, so een hett Gott leev — heet dat sogoor in de Bibel. Lieden sehn, helpen, geern helpen, fröhlich blieven — wenn't denn mööglich is för dat egen Hart.

2.1.05 ...Stillnis in Myanmar

Natuurphänomene kennt keen minschliche Grenzen. De Grote Well, de de Westküst vun Thailand toschannen maakt hett, warrt nich an en Staatsgrenze stoppen, nich? Dor is t.B. Myanmar (dat fröhere Burma), glieks in'n Noorn vun Thailand, mit en lange Küst vull Fischerdörp un lütte Pahl-Hüüs; povere Minschen. Wa veel Dode mag dat dor wull geven? 10000? 20000? Wa veel Obdachlose? Gor keen, seggt de dore Regeern. Dat lett, as weer de Well vör Myanmar stantepe stahn bleven. Ut Myanmar kümmt keen Toon.

Myanmar is en Militäärdiktatur. Minschenrechte gifft't dor bloots op Papeer; dat Land leevt vun Opiumhannel. De Bläder dor schreevt wenig vun dat Eerdbevern, man veel vun de Beileidsadressen, de ehr Machthabers in alle Nahverslänner schickt hebbt — un gor nix vun egen Dode, egen Schaden. Woso nich? Se dröfft nich. De Mächtigen in solk Länner hebbt en so slecht Geweten, dat se allens, reinweg allens as Kritik an sik sülven föhlt — sogoor en reines Natuurphänomen. Ok de Natuur is ehr Fiend. En Flood? Gifft dat nich in uns Land! Slecht Weder? Aids? Probleme? Gifft dat nich! Nich mal en swatte Katt gifft't; de mööt alle witt ween. Angst hebbt düsse Mächtigen Verbrekers — vör ehr egen Slechtigkeit. Un de eenfachen Minschen mööt dorför betahlen! Sowiso all Daag, man na so en Desaster teihnmaal mehr. Se mööt ahn Hülp ümkamen, ehr Doden mit nakelte Hann'n verbuddeln orr verbrennen; nich mal ehr Naams dröfft nöömt warrn, keen Statistik dröff ehr tellen, se mööt vergeten warrn. Villicht dröfft de Verwandten nich mal üm ehr wenen. Kunn ja Kritik an de Mächtigen ween... Dat burmesische Swiegen is dat Swiegen vun Noordkorea, dat Swiegen vun vele Diktatuurn — dat Swiegen vun Angst: de Angst vun de Mächtigen vör rein allens, sogoor vör ehrn egen Schadden.

An de Stillnis ut Myanmar sühst, dat de unglücklichen Minschen in Sumatra un Sri Lanka meist noch Glück hatt hebbt — wenn een dat so seggen kann (kann een nich, ik weet). Minschen köönt so en Desaster beter orr slimmer maken; mächtige Verbrekers maakt dat slimmer. — So seht un höört wi nix vun dat Lieden in Myanmar, un dat is för us, as geev dat dat nich. Nich dat wi anners veel vun Myanmar höört harrn: Dor gifft't ja keen Touristen, also ok keen Düütsche, un düütsche Opper sünd ja för uns' Medien dat Intressanteste. Man eendoont: Ut Myanmar kümmt keen Toon.

30.12.04 ...Wundersüchtiges Volk

Twee Kontinentaalplatten hebbt sik verhakt un ruckelt, un as dat ünner Water passeer, geev dat natüürlich en Phänomen, dat wi "Tsunami" nöömt. Dat is so seker, as dat en Well gifft, wenn wi 'n Steen in'n Sood smiet. Man dat weer poor Dimenschoonen grötter, un dorüm fraagt se nu alle na'n leven Gott. Mutt je woll wat Grotes passeern, dat ehr dat infallt. De Bild-Zeitung snackt dorvun, un de "Spegel" bringt doch wohraftig de ole Auschwitz-Fraag wedder op't Tapet: "Wie konnte Gott das zulassen?". In jemehr Forum schall een över de Fraag "Gibt es Gott?" diskereern. Ja, orrig krachen mutt dat, denn kann dat de leve Gott ween! Wenn us dat leevlang goodgeiht, Sommer un Winter kaamt, as de Natuurgesetten dat wüllt, nee, dat is denn wiss nich de leve Gott west. En lütte Well is nich de leve Gott; en hoge Well ja, villicht. Bloots Noot lehrt beten, nich Dank. Un orrig sensaschonell mutt dat ween! — "Wundersüchtiges Volk!" schüddköpp al Jesus över düsse Bagaasch. "Wollte Gott den Tod so vieler Menschen?" fraagt Bischop Huber in "Spegel online". Tje, nu is gode Raat düür. Gott hett alle Deerten un Minschen starvlich maakt; alle de Dusende verdrunken Minschen weern ok anners mal sturven. Starvlich warrt wi boren. Man Bischop Huber meent, nee, dat wull Gott nich. Anner Medien warrt konkreter un nöömt de Well "möderisch"; ok vun en "Terror-Akt der Natur" hett een Reporter sabbelt. Tüünkraam, Tüünkraam, Tüünkraam! — Laat ehr man alle tünen. In düsse Well weer keen Bosheit, keen Slechtigkeit; se weer en Natuur-Phänomen. In't Gegendeel: se gifft uns de Gelegenheit, Godes to doon, to helpen. Man wieldess de Medien över dat "unvörstellbare Lieden" snackt, geiht al in Thailand de Sextourismus wedder an, de Aids un unvörstellbare Lieden in Lief un Seelen vun Millioonen Kinner un Grote bröcht hett un bringt. Ausbeutung un Verraat an'n Mitminschen gaht wieder, jümmer wieder, ganz sünner grote Welln. Ok bi us warrt wiederhen Minschen dör Leevlosigkeit, Gliekgülligkeit, Kooltheit un Gier verraden un in unvörstellbare Lieden alleen laten — merrn in uns Alldag, ok in din un min. Denn jedeen Lieden, dat een nich jüst sülven föhlt, is unvörstellbar. Gegen de Slechtigkeit un Kooltheit vun Minschen, wat is dor en Well? Man de Alldag geiht wieder, in Thailand un bi us; un nüms fraagt na Gott.

Neegst maal, wenn Se 'n Steen in'n Sood smiet un an'e Kant poor Mieren verdrinkt, kiekt Se nau hen: dor seht Se desülvigen Natuurgesetten in't Wark. — Gifft dat en Gott? Gifft dat keen? — Se gaht na Hus, nix passeert, Ruh un Berekenbarkeit is üm Se rüm. Se kunnen wat Godes orr Nützliches doon orr eenfach bloots glücklich ween. — Gifft dat en Gott? Gifft dat keen? Un woneem is he — in de Frömdheit vun Sensaschoonen orr in de Vertruutheit vun dat, wat neegbi is?