Togaav to Ostern: Seesteerns!

vun Antje Heßler

Dat Oosterfest stünn vör de Döör. All Minschen freu'n sik up en poor schöne Daag. Wenn blots dat Weder mitspeel! An Sünnavendmoorn reet mi dat Hulen vun'n Storm ut de Puuch. Ok mien Mann weer al waak woorn. Hagelkoorns trummeln gegen de Finsterschiev. De Storm keem ut Noord-Noordoost. Dat bedüüt, wenn he länger anhollen deiht, vör de hele Oostseeküst Hochwater! Wi wahnt ja in Tramünn. In de Narichten geven se ümmer wedder Stormwarnung. Dat Water sull bit 1,40 m över normal anstiegen.

Dat müssen wi uns ankieken. Warm antrocken güngen wi an de Küst. An en Spazeergang up de Promenaad weer nich to dinken. Hoge Wellen slögen över de Kant. Wi müssen uppassen, dat wi nich natt wöörn. Dorto dreev de Storm Sneewulken vör sik her. Un dat sull nu uns Oosterweder sein!

Aver gegen Avend legg sik de Storm. In de Nacht weer he denn ganz inslapen. An Oostersünndag weck uns de Sünn. Se strahl vun'n blitzblanken Heven. Nu kunnen wi doch noch unsen Oosterspazeergang up de Promenaad maken.

Kuum to glöven, dat Hochwater weer verswunnen. De Oostsee leeg spegelblank dor. Wi kunnen nich blots up de Promenaad lang lopen, ne, wi kunnen an den Strand, direkt an de Waterkant spazeern. De bunten Steen blenkern in de Sünn, un dor leeg noch wat. "Kiek mal", segg mien Mann, "dor liggt en Seesteern! Un dor noch een!" Nu wöör ik ok de Seesteerns wies. Mit ehr fief Arms weern de smuck antokieken! Se weern verscheden groot un harrn ok ünnerscheedlich Klöörn. De müß ik doch glieks knipsen.

Seesteerns sünd ja Deerten, ok wenn se keen Gesicht hebbt. Dat gifft hunnerte Aarten. Se kaamt meist överall in de Grote See vör, ok in Deepden bet 9 km, opleevst avers leevt se nehgbi de Küst. Se swemmt nich bloots as Fisch, se bruukt en fasten Ünnergrund, op den se leven köönt un ok ehr Foder finnt — se freet lüttste Meeresdeerten, Meeresplanten un Muscheln.

Allens Wichtige bi'n Seesteern sitt an de Ünnersiet. In de Mitt is de Mund; dat is meist allens, wat he an "Gesicht" hett. An de Ünnersiet vun de Arms sitt luter lütte Been, de he brukt, rümmertoklabastern un sin Foder vun den Ünnergrund aftorieten orr Muscheln apentomaken. In de "Achselhöhlen" twüschen de Arms hebbt de Seesteerns ehr Geslechtsorgane, de Eier orr Spermien afgeven köönt. Ja, Seesteerns gifft dat as Mannslüüd un Fruunslüüd — bloots uteneenhollen kannst dat so bi't Ankieken nich. De Seesteerns, de in de Oostsee vörkaamt, heet op Latiensch Asterias rubens (op Düütsch: "de röötliche Seesteern") un hebbt fief Arms, avers dat gifft ok Aarten mit mehr Arms. En Bregen hett de Seesteern nich. Da brukt de Evolutioon wohl noch en poor Millioonen Johr, bet de Seesteerns denken köönt! Avers villicht kümmt dat ok nienich, denn Seesteerns gifft dat all 350 Millioonen Johr. Dat hebbt's an Versteinerungen funnen. Un wenn se in all de Tied keen Bregen tostann bröcht hebbt, denn — bruukt se villicht gor keen!

Up unsern Weg wöörn wi noch mehr Seesteerns wies. "Dat is ja meist so as Oostereier söken!" meen ik. Un denn kemen wi an en Steed, dor legen nich blots en or twee Seesteerns, ne, dor legen hunnerte neveneenanner un övernanner. Dat sehg meist ut, as wenn smucke Blööm mank de Steen wussen.

Düsse smucken un bunten Seesteerns harr de Stormfloot altohoop an de Kant spöölt. Normal kümmt dat nich vör, dat so veel Seesteerns in Tramünn landt, denn se drievt sik lever da rümmer, woneem dat Water vun de Oostsee wat soltiger is. Bloots de Storm hett se all herdreven. Dat weer för uns en richtig schöön Togaav an'n Oostersünndag. Oostern 2008 warrt wi seker nich vergeten.