Gedichten vun Emily Dickinson, in Platt översett

Dat Unsichtbore — naverliek

Gedichten vun Emily Dickinson,
in't Plattdüütsche bröcht vun Marlou Lessing

Emily Dickinson is en amerikaansche Dichtersfro. Leevt hett se vun 1830 bet 1886, jümmers in ehr Öllernhuus, en stille "ole Jumfer"; se hett to ehr Leevtieden keen vun ehr Schriften ünner de Lü bröcht, se wull dat nich. Man nalaten hett se neegto 1800 Gedichten, mehrst lütt un mehrst över de Natuur, avers vun ganz besünnere Aart.
Ehr Gedichten sünd ahn Bispill, stille Eerbeven, heel zoort un gewaltig afstrakt, un mehrst terreten vun Gedankenstreken. Ehr to geneten, muttst dat Lüttst un dat Gröttst jümmers tosamen denken. In dat Mikroskop, dör dat Dickinson de Natuur süht, süht se togliek Minschen un allens annere. Ehr Versen sünd vun de rore Aart, de klook maakt. — Hier warrt jümmers wedder poor Gedichten tokamen. En twete Koppel finnt Se al hier.

De Oginaaltexten sünd ut de Gesamtutgaav vun T.H.Johnson nahmen.

Through the Dark Sod — as Education —
The Lily passes sure —
Feels her white foot — no trepidation —
Her faith — no fear —

Afterward — in the Meadow —
Swinging her Beryl Bell —
The Mold-life — all forgotten — now —
in Ecstasy — and Dell —

No.392

dör düüstern mudd — ehr optotrecken —
stiggt lilje nipp vörtüüg —
ahn tögern ehr witt fööt to recken —
in glööv — ahn bang —

nahsten denn — in de wischen —
swingt ehr klock kristallenliek —
vergitt den moder, de ehr maak —
in weel — in'n wieden siek —

I had been hungry, all the Years —
My Noon had Come — to Dine —
I trembling drew the Table near —
And touched the Curios Wine —

'twas this on Tables I had seen —
When turning, hungry, Home
I looked in Windows, for the Wealth
I could not hope — for Mine —

I did not know the ample Bread
'twas so unlike the Crumb
The Birds and I, had often shared
In Nature's — Dining Room —

The Plenty hurt me — 'twas so new —
Myself felt ill — and odd —
As Berry — of a Mountain Bush —
Transplanted — to the Road —

Nor was I hungry — so I found
That Hunger — was a way
Of Persons outside Windows —
That Entering — takes away —

No.579

ik weer ja smachten mennig jahr —
nu middag — endlich min —
ik trock den disch ran, bever gaar,
röög an den roren wien —

düt harr ik sehn op dischen stahn
smachtig, op'n weg na hus
as ik dör finster plier na solk
undenkbaarn överfluss

ik wüss nix vun dat mastig broot
dat weer nich as de kant
de'k faken mit de vagels pick
ut de natuur ehr hand

de riekdoom dä mi weh — so nieg
— ik föhl mi flau dorvun —
as wille wooldbeern, de mitmaal
an'n stratenrand sik funn'n —

un harr keen smacht mehr. ik woor wies,
de smacht is sachs en aart
vun lü, de buten't finster staht —
rinkamen nimmt dat foort —

Water, is taught by thirst.
Land — by the Oceans passed.
Transport — by throe —
Peace — by its battles told —
Love, by Memorial Mold —
Birds, by the Snow.

No.135

water lehrt di de döst.
land — an wat seen gaht vörbi,
weligkeit — weh,
freed — krieg, vun den de lü vertellt,
leev — graffgrund, de gedenken gellt,
vagels — lehrt di de snee.

The Mountains stood in Haze —
The Valleys stopped below
And went or waited as they liked
The River and the Sky.

At leisure was the Sun —
His interests of Fire
A little from remark withdrawn —
The Twilight spoke the Spire,

So soft upon the Scene
The Act of Evening fell
We felt how neighbourly a Thing
Was the Invisible.

No.1278

in dies stunn al de knüll
dat daal verhöll dor blang
un tööv orr drisel na sin will
mit stroom orr heven lang

heel sutje güng de sünn —
ehr füür-vermaak woor minn —
tweedüüster küsel liesen an
un spunn den karktorm in

so sachen full de daak
vun'n avend överher
— wi sehgn, wat 'n naverlieke saak
dat Unsichtbore weer.