Jan Flink, de Eekkater Leev Kinner, ik will mi eerst mal bekannt maken!
Ik spring denn ümmer up den Lünkendisch un haal mi de Koorns, de de lütten Vagels nalaten hebbt. Annerletzt weer de Disch meist leer. Vun de poor Koorns kunn ik nich satt warrn! Aver ik wüss, wo de Ammer stünn. Gau sprung ik hindaal un klatter up den Hocker mit den Ammer. Dor weer noch noog Foder binnen.
Den Deckel mit den groten Steen heff ik eenfach up de Siet schaven. Dat weer för mi gor nich so licht un denn heff ik mi richtig satt freten! Achterna kemen ok noch de lütten Vagels un hebbt sik bedeent! De Kleiber reck sien Kopp, truu sik aver noch nich so recht.
De Amselfru sett sik glieks up den Ammerrand. Dor kunn se beter kieken un in den Ammer langen!
Annern Moorn keem ik to laat. De Ammer weer up de Eer fullen un leer. Irgendeen hett em daalstött. Blots noch en poor Koorns legen up de Eer. Ik harr aver Glück. Ik harr tokeken, as de Fru en Tüüt mit Nööt up dat Schapp leggt harr. Gau sprung ik up dat Schapp. Un wohrhaftig, dor leeg noch de Tüüt! Ik versööch se hindaal to smieten. Dat weer gor nich so eenfach! Endlich kreeg ik se tofaten un de Tüüt full up de Eer.
Na'n ganzen Stoot harr ik se so dreiht, dat ik rinlangen kunn un mi en Nutt ut de Tüüt halen kunn.
Un de hett smeckt! En lütt Meesch hett tokeken, se wull ok wat af hebben. Dat heff ik aver nich tolaten. Ik heff se nix afgeven.
Gau heff ik de Tüüt mit de Nööt över den Rasen trocken un heff se in Sekerheit brööcht.
Denn heff ik mi in Rooh noch en poor Nööt gönnt.
Ji köönt glöven, dat weer en richtig Festeten för mi! De letzten Nööt ut de Tüüt heff ik denn lever in de Eer verpurrt. Dor kunn ik se mi later wedder rutbuddeln.
Wi seht uns seker noch mal wedder! Juuch Jan Flink
Fotos un Text: Antje Heßler
15.7.2012 |