Goot een Johr, nådat Klås sien lüttje Dwarg-Dackeldååm "Miss Ellie" storven weer, kreeg he wedder so'n lütten Sünnenschien in't Huus, dee Dingsdag den 21. Mai 1991, Klock acht, geboorn worr. Wenn ok nich gneterswart, sonnern rot-bruun — un se schull heten as de Måånd, in den se kåmen weer ...


Juli as wat öllere Daam

"Juli"

vun Klaus-Dieter Tüxen


Teihn Johr weer se oolt, de gneterswarte ingelsche Langhoor-Dwargdackeldååm "Miss Ellie", as se dörch besonnere Ümstänn, dee in dat Vertellen "Miss Ellie" nåtolesen sünd, bi Klås in't Huus keem. Fief Johr harr denn de veerköppige Familie noch goot vun ehr, denn storv se an densülvigen Dag, an den se kåmen weer.
De Truer heel noch lang an, un ok weer'n Klås un sien Fru Ingrid sik eenig: Dat wullen se nich wedder dörchmåken, en niege Hund kümmt nich wedder in't Huus!

Man de Gedanke an dat wunnerschöne, true Deert möök dat Hart jümmers wedder warm un vör all'n nå 'n ganze Tiet ok åpen för 'n niegen Hund. Dor keem allmählich jümmers mehr Lengen op; de een oder anner vun ju weet viellicht, wat Klås dormit menen deit.

Un dütt Lengen nå 'n lütten Hund weer ok de Oorsååk dorför, dat Klås sik een's Dååg's eernsthaft üm en'n jungen Hund bemöhen dä. Un kloor weer em ok, dat 't wedder en Langhoor-Dwargdackel — un ok wedder 'n Dååm sien schull!


Bloots echt mit den Dackelblick!

Ja, un denn lees Klås in't Blatt, dat in Bornsteen, 'n lütt Dörp twischen Eckernför un Kiel, junge Teckel to verkopen weer'n. Nu güng all'ns flott vöran. Klås reep de Dackel-Tüchter an, möök 'n Termin kloor, un een'n Friedagåvend låådt he sien Ingrid to'n Spazeerfohrt över de Dörper in't Auto.


Een Hart un Seel: Hund un Herrchen

See wüsst vun nix wat af, åvers as Klås mit ehr op en'n Hoffplatz fohren dä un ok noch ludet Dackelgebell in de Gangen keem, dor åhn se all wat.
Weer 'n wunnerboret Geföhl, vun Modder un Vadder Dackel so hartlich begrööt to warrn — ja, un denn dat Bild, dat een nich vergeten kann: Fief junge Dackels, söven Wuchen oolt, jedereen man blots 'n Hand vull, wrangelt in 'n lütten Korv an'nanner, üm'nanner un över'nanner, dat een de helle Freud doran opkeem!

För Ingrid fung nu de "Qual der Wahl" an, wieldess Klås sik foorts in een so'n lütt Deern verkeken hett. Twoors weer se nich de Gröttst, åvers wordennig dee sik dörchsetten dä, dat imponeer em. 'n junge Dååm weer't ok, un in de Stammboompapeer'n stünn de Nååm: "Anja vom Mühlenberg".

Ingrid spekeleer noch mit 'n jungen Mann un kreeg ok Ünnerstützung vun de Tüchterin, åvers Klås weer sik eenig: Dee lütt Deern un keen annere! — wenngliek em noch afråådt worr: "Dee nimm man nich, dat's 'n Bieter!"
Man Klås harr 'n anner Menen dorto: Dat lütt Deert wüsst, wat 't wull, un sett dat op ehr Oort un Wies dörch!


Juli as Baby, jüst ankamen in de Familie

Üm ehr mittonehmen, müsst Klås allerdings noch 'n Wuch töven, wieldat dat Afgeven vun junge Hunnen nich vör acht Wuchen passeern schull. Op den Weg nå Huus geev dat twischen Ingrid un Klås blots een Thema: de junge Dackel-Dååm! Un, noch gor nich to Huus, harr se ok all ehr'n Nåmen weg: See schull "Juli" heten un ropen warrn.

Un Klock söss Friedagåvend, den 19. Juli 1991, weer 't denn sowiet. "Juli" müsst Afscheed nehmen vun ehr Öllern, man dat full ehr schient's gor nich so swoor, denn se harr sik foorts an Klås as ehr'n best Fründ hool'n — un glieks vun'n eersten Dag an bröch ok see wedder Sünnenschien in't Huus.


Juli behöllt den Överblick


All Fotos: Tüxen

18.7.2022


na baven