"Miss Ellie" vun Klaus-Dieter Tüxen Mit sien Fru und twee Kinner, Söhn un Dochter, een Huus buen un in düsse Frieheit 'n feinen Hund as Huusfründ, wenn möglich 'n Boxer, so harr Klås sik vör goot twintig Johrn sien hüüsliche Tokunft vörstellt. Man as dat Huus fertig weer, verleep de Tiet, ohn dat he sik den Droom ut fröhere Johrn wohrhaftig ümsett hett. Keem ok so, dat ünnerscheedliche, nich so gode Beleevnissen mit Huusdeerter achter em liggt un anners ok all in de Familie wat öller worrn, so dat keen Tiet för 'n groten Hund bleev. Sien Entschluss weer nich ümtostöten: Keen Hund un ok keen Katt oder sünst een Deertwark kümmt em in't Huus; de Afhängigkeit wöör för all veel to groot! Eens Dåågs åvers wåågt sien Dochter
liekers 'n Vörstoot: "Du, Papa, ik weet ja, du wullt keen
Deert in't Huus, man, kunn dat nich doch 'n lütt Hund sien?"
Man wat Klås nich wüsst: De beiden Fruunslüüd
in't Huus harrn all lang en Deert utkeken, 'n Komplott utarbeit',
üm em bilütten möör to kriegen. Nu möök Klås 'n groten Fehler, hee weer 'n Ogenblick tögerlich. Sien Fruunslüüd marken Müüs un fåten foorts nå. "Dat schall 'n ganz leven Hund wesen, goot ertrocken un stuvenrein. Dee kost uns ok keen Penn un fritt uns ok nich de Hoor vun 'n Kopp, bruukt man blots 'n Handvull Fleesch jeden Dag", röög sien leve Fru ok noch in sien Seel ümher.
Un, wat keem? De Zermürbungsslacht hett seten, hee full üm
as 'n afsåågte Eek. Wenn he nu dacht, de beiden fallt em vör Freud üm den Hals, hett he sik böös in de Fingers sneden. Nich, wiel se sik nich Freud hebbt, nee, wieldat se tämlich respektlos un wiss mit sien Ümfallen rekent hebbt. Nådat Klås sien "Jawoort" geven harr, överslogen
sik de Begeevnissen. Em keem't vör, as weer't güstern. En
wunderbore Sommersünndag weer de eerste Juli un de grote Ogenblick
stünn nu bevör. De Familie heel sik op de Terass' op, de
Söhn weer bi to grillen, de Gäst, dee den Hund bringen wullen,
mööt ja ok beköstigt warrn. Jüst, as he üm de Huuseck keem, güng de Döör vun 't Auto åpen un he true sien Ogen nich. Rut sprung dor so 'n lütt Deert, kuum grötter as 'n Rott, pickenswart, mit lange Hoor. En'n Hund as Huusfründ harr he sik anners vörstellt! Hee wull een'n to'n Anfåten. Man dat duer nich lang, dor güng in em een Ümdenken vör. Un as de reinrassige ingelsche Langhoor-Dwargteckeldååm, gneterswart mit twee gele Punkte vörn as achter, överall noch an't Snüffeln weer, wüsst he, dee oder keen! Dat weer Leevde op den eersten Blick! Nu güng dat to'n kommodigen Deel över. Alle Mann seten tosåmen in 'n Krink üm de Füerstell mit Fleesch un Wust un slogen sik nå un nå den Mågen vull man woneem weer de lütt Hündin? Nå dat se ehr'n tostännigen Omkrink wietlöftig utkunnschaft' harr, sett se sik bi Klås to Fööt un scheer sik 'n Schietwat üm de annern. Klås smöll dorhen as Ies in de Sünn, dee jüst in vulle Pracht an 'n Heven stünn.
Stolt as 'n Pageluun weer he, as nu all müüsmarken dän,
dat hee, un keen anner, för de Hundedååm de Nummer
een in 'n Omkrink weer. Wiss, see harr blauet Bloot in ehr Ådern,
mit 'n anstännigen Stammboom un hett "Freche vom Eidermoor"
heten. Man in Klås sien Familie hebbt se dat lütt söte
Deert "Miss Ellie" nennt, nå de vörnehme Dååm
in de Fernsehserie "Dallas", wieldat se eddel as 'n Primaballerina
op Tehnspitzen de Welt un all de Harten üm Klås herüm
erobert hett. See hett noch bannig veel Freud mååkt un
Spååß bröcht un weer de Sünnenschien in
sien Familie. De Truer in sien Familie weer groot un heel noch lang an, un all
sworen sik: "Lütt Miss Ellie, wi warrt di ni nich vergeten!"
26.6.2020
|