tosamendragen vun Marlou Lessing un Billa Frerich

Folg 1
Folg 2
Folg 3
Folg 4

Morgens

Leve Gott, bliff du bi mi
hüüt den ganzen Dag.
Holl dien Hannen över mi,
wat ok kamen mag!
Du hest düssen Dag uns geven —
laat uns Freid un Glück beleven!

Amen.

In'n Sommer

Leve Gott,

de Sommer is so'n Wunner,
so groot un endloos
un doch so fix vörbi.
Ik kann mi gor nich mehr besinn'n,
wo dat in'n Winter weer,
wo dat rüükt, wenn dat koolt is —
un dochen kümmt dat gau wedder.
Dat Beste an'n Winter is Wiehnachten.
Dat Beste an'n Sommer is de Sommer.
Un dat de Tied vergeiht
un doch wedderkümmt,
is to'n Wunnerwarken.
Wenn de Winter kümmt,
bün ik noch ik,
avers ik glööv,
wenn de neegste Sommer kümmt,
bün ik al en annere.
Grötter. Denk wat anners.
Heff — villicht — annere Frünnen.
Du bliffst jümmers gliek,
seggt se.
Is dat wohr, leve Gott?
Büst du as de Tied, de jümmers wedderkümmt?
Nich as de, de vergeiht?
Töövst du op mi
in'n neegsten Sommer
un kiekst, wat för een anner ik denn bün?
Ik bliff alltied dien Kind,
seggt se.
Ik hööp, dat dat stimmt,
ok wenn ik mi veränner.

Tööv op mi, Gott.
Ik tööv ok op di.
Wi seht uns
jedeenen Sommer.

Amen.

Vör't Eten

Leev Gott, vun di kümmt all uns Nohrn,
Broot, Tüffeln un ok Schokeloorn,
veel Grööntüüch un ok Fleesch un Fisch —
dat all kümmt bi uns op den Disch.
Dat allens kümmt ut dien Natuur
un geiht ok wedder hen retuur.
För dat, wat ik nu eten do,
dor segg ik di den Dank för to.
Ik weet, du wullt, dat mi dat smeckt,
du hest veel Godes in versteckt
un höllst mi sund dormit förwiss,
ok wenn dat mal keen Grööntüüch is!

Amen.

Leev Gott, ik heff dat wirklich satt.
Ik will so geern mal düt un dat,
man Papa seggt, wat ik ok do:
"Du büst noch veel to lütt dorto!"

Vör di, leev Gott, sünd alle gliek.
'keen as en Kind is, kriggt dien Riek.
Nich stark, nich swack, nich groot, nich lütt —
wer nich alleen kann, geihst du mit!

Du sühst all Lüüd as Kinner an.
Och laat ok Papa dat verstahn!
Villicht maakt wi denn wat tosamen —
un ok mit di, Gott! Jümmers. Amen.