Seemannsgarn: vun Günter Sohnemann Sik in en Rikscha to setten weer för mi to Anfang mit so'n beten binnern Wedderstand verbunnen. Ik harr doch twee gesunne Been un wull mi allens erlopen! Avers dat Warven un Drängeln vun de Rikschafohrers leet mi all mien europäisch Vörbehollen vergeten. De Rikschas weern hier Fohrradrikschas, nich de ganz olen ut de Koloniaaltied, de vörn an twee Stangen trocken warrt un 'neem de Fohrer löppt. Hier radelt de Fohrer un sitt achter di. Liekers: Wenn ik vörn in de Rikscha sitten un achter mi den Aten un dat Quüüchen vun den Rikschafohrer höörn dä, wo he sik de Seel ut'n Lief strampel nee, also ik keem mi reinweg vör as en Koloniaalherr. Dor föhl ik mi nich wohl in mien Huut. Liekers wüss ik, de Rikschafohrer harr en Familie un müss wat na Huus bringen, he harr sien Rikscha, för em weer dat de eenzige ehrliche Arbeit, un Almosen wull he nich. Un to dat Beleven in annere Länner höört even ok dorto, dat een de Transportmiddel utprobeert, de dor begäng sünd. So leten wi uns nu to tweet in de Rikscha dör Djakarta kutscheern. Un harrn en extra slecht Geweten de arme Keerl achter uns müss nu för uns twee strampeln. He kreeg dorför avers ok mehr Geld, un wi leten uns nich lumpen. Överall betügen schöne Buwarken de Koloniaaltied, un wi sehgen ok mennig Moscheen, wat mi toeerst överraschen dä. Dat Indonesien muslimisch is, harr ik bet dorhen nich wüsst. Fernoost, dor dach ik an Buddhismus un Hinduismus mit de velen lustigen Deertengötter un an den geheemnisvollen Shinto-Kult in Japan. Un ik harr ok de Biller vun de anmodigen Tempeldänzerschen in'n Kopp, wat ik dorbi nu an Indien orr an Java dach. Avers Indonesien is een vun de gröttsten muslimischen Länner! So woor ik överrascht un harr wat dortolehrt. Poor vun mien Kameraden trock dat to'n Musseleten na de Pahlbuuten. Ik harr dorto ja so mien Gedanken; ik güng lever in en normales indoneesches Restaurant mit de leckere örtliche Köök. Ik mag exootsches Eten, ok geern Ries. Avers opleevst eet ik uns schöne noorddüütsche Kartüffel! Na en poor Beer güng dat trüch an Bord, 'neem al mien indoneesche Holtskulptuur op mi töven dä. |