Seemannsgarn:
Wokeen is hier Blau?

vun Günter Sohnemann


De Schippstimmerer is de Baas över all Delen an Deck, de sik dreiht, de fettet un smeert warrn mööt; över all Dören in un op dat Schipp; all Ladebööm, all Rullen, 'neem Reepen dörloopt; all Rullen vun de Ladeluken; tja, un denn kümmt noch dat Ankerspill mit sien Bremskurbeln: de mööt jümmers lichtgängig ween. De Schippstimmerer hett ok de Plicht, bi't Inlopen in'n Haven orr op'n Ankerplatz op Reede an't Ankerspill to stahn, praat un redig.

Dat Kommando "Fallen Anker!" kümmt bloots vun de Brüch, 'neem de Stüürlüüd un de Koptein bestimmt, wennehr de Anker fallen schall un wo veel Ankerkeed dör de Klüsen ruusen mutt, dat dat Schipp seker an'n Ankerplatz op sien Posischoon liggt, ok wenn de Wind mal wat knöviger weiht.


Anker

Ik heff den Anker al in mennig Eerddelen smeten — ja, ok mien egen Levensanker, aver hier snack ik vun den Anker vun de M.S. Rheinland. Eenmal heff ik den Anker vun de Rheinland in'n Uurwald smeten, merrn in de Büsch, dat en heel Koppel Aapen mit Gekriesch Neihut nahmen hett. Man dat vertell ik nich jedeenen, de vun de Seefohrt keen Schemer hett! De seggt mi amenn noch op'n Kopp to, dat weer Seemannsgarn! Ik spinn doch nich! Wat?

Na good, ik vertell dat hier mal — aver wat later.


Ankers rost't an ferne Gestade

Eerstmal mööt ji mehr to weten kriegen vun de Opgaven vun en Schippstimmerer op'n Hannelsschipp. Weet ji denn ok, woso de "Blau" nöömt warrt? Na?

Nee, nich, wat ji nu denkt! Weet ji nich mehr, wat ik annerletzt över den Alkohol seggt heff? An Bord jümmers nüchtern!!


Containers sitt opnanner; eenmaal fastmaakt, kannst nix mehr ännern

"Blau" is den Schippstimmerer sien Ökelnaam, wieldat he jümmers in blaue Arbeitshosen un en blaue Arbeitsjack vun groff Linnen sien Arbeit deit. So weer dat tominnst 1960. Hüüttodaags, so heff ik mi seggen laten, gifft dat op de Containerscheep keen Schippstimmerer mehr. De Tied bringt alltied Verännern mit sik, so as dunntomaals de Dampscheep de Seilscheep aflööst hebbt, denn de Motorscheep de Dampscheep ersett hebbt usw. Liekso warrt dat ok de Dieselmotoorn gahn, jichenswenn kaamt Elektro- orr noch annere Motoorn. Un mit de Verännern kaamt ok anner Beropen op See.

Liekers denk ik, de Frachter "Zoe", de vör twee Weken in'n Storm sien Containers in de Noordsee verstreit hett — de harr en gewetenhaftigen Schippstimmerer good bruken kunnt. Dor weern de Containers villicht nich över Bord gahn. Man egaal, wokeen dat maakt — de Arbeit mutt ordentlich daan warrn!

Arbeiten an Bord 1960

Wenn de Timmermann an Bord ansnackt warrt — wenn he en Opdrag vun'n Koptein orr vun'n Eersten Stüermann kriggt —, denn klingt dat so:

"Blau", seggt de Koptein, "kiek mal na de Davits, ik will morgen en Reddungsübung maken!"

Davits, dat sünd besünner Kräne, mit de de Reddungsbööt to Water laten warrt. Un de höört ok to mien Opgaven. Se mööt jümmers good smeert ween, dat se in'n Nootfall ehrn Deenst doot. Dat is för de Mannschap, ok för mi, levenswichtig. Wat anners magst di gor nich vörstelln. — Dorwegen heff ik de Davits jümmers mit hööchsten Ajess smeert. Wo so'n Reddungsübung utsüht un wo so'n Eernstfall utsüht, dor vertell ik ok noch vun.


Taue (hier to'n Fastmaken vun't Schipp)
hebbt Charakter!

Ok dat Fastmaken vun de Ladung höört to mien Opgaven. In'n Haven maakt dat de Laschgangs, wenn de Schauerlüüd mit dat Beladen trecht sünd. Denn kaamt de Experten un befestigt de Ladung mit Balken, Breder un Stahlreepen, wenn se dat nödig finnt. Denn good laschte Ladung is de Levensversekern för Schipp un Besatzung. Verrutschte Ladung in'n Storm hett mennigeen Schipp to Grund bröcht un veele Seelüüd to Dood. Dat Schipp warrt denn tomehrst vun de Reederei ehr Versekerung ersett; de doden Seelüüd kregen op'n Karkhoff 'n Steen mit "auf See geblieben...", un Punkt.

Solk Katastrophen op See weern alltied en Mahnen an de, de dat Laschen vun Schippsladungen anvertruut weer. Süh, un ehr to överwachen, dorför weer de Ladeoffzier tostännig — un de Schippstimmermann.

Bi Storm weer ik denn de, de dör all Laadrüüm güng, in Duuster un stickige Luft, vun Seekrankheit quäält, mit de Taschenlamp na de Ladung to kieken — un dormit na de Sekerheit vun uns all. Wenn dat nödig woor, heff ik Stahlreepen fastzurrt un de Ladung mit dicke Balken afstütt; keen Oog heff ik todaan bi Storm.

Hüüt sitt de Containers dor op'nanner, un kannst nix bi doon. Wat dat wohl beter is?


20.1.2019

 


na baven