Seemannsgarn:
Wat deit denn en Dödelmoker?!

vun Günter Sohnemann

Ik will hier wohres Seemannsgarn vertelln, un denn geiht dat nich an, vun hühn un perdühn to dröhnen; denn wat dor baven över steiht, mutt ok dor binn steken! Dat meent ok jedeen Seemann, wenn he en Toog ut de Rum-Buddel nimmt. Stellt sik mal vör, dor weer Limonade binn!

Rumgrog. Hmm! Nu is de Tied dorför.

Nich dat Limonaad slecht smecken wöör, nee. Ik heff nix gegen Limonaad. Avers Rum is ja doch de Seelüüd ehr beste Drank, tominnst fröher, as de Seilscheep noch över de Grote See fohrn dään. Rum kannst koolt in'n Sommer drinken, to'n Bispeel mit Cola, denn heet dat "Cuba libre". Orr in Winter mit hitt Water un beten Zucker, dat heet denn Rumgrog. Lecker.

Also dor mutt ik mal en eernst Woort to schrieven. Rum is Alkohol un Alkohol is en Nervengift. En Seemannn dröff dat op keen Fall drinken, wenn he en Schipp stüert. Stellt sik mal vör, so'n Schipp fohrt in'n Zickzack orr jümmers in'n Krink rüm! Mal ganz stilltoswiegen vun "jümmer an de Wand lang" orr "över de Bande", as duhne Minschen torkelt. Nee, wenn du op See büst, mutt de Kopp jümmers schöön kloor ween. MasseSeelüüd sünd dood un verdrunken, wieldat de Stüermann duhn weer un dat Schipp gegen en Felsen orr en anner Schipp sett hett. "Över de Bande gahn", vun wegen!

Also denkt an, Lüüd: Keen Alkohol, wenn ji mal en Schipp stüert. Orr ok en Auto. Op keen Fall mit Alkohol!

Nüchtern blieven!

De Landratten fraagt

De Landratten queest al: Wo blifft denn dat Seemannsgarn? Okay, kümmt.

Ik bün to See fohrt, segg ik.
"As Koptein orr as Stüermann?", froogt de Landratt.
"Nee", segg ik denn jümmers.
"Orr as Matroos?"
"Nee."
"As wat denn?" De Landratten (so nöömt de Seemannn all Lüüd, de noch nienich to See fohrt sünd) köönt sik nix mehr vörstelln, wat se noch nich fraagt hebbt.

Nee, ik bün keen Maschinist, keen Bootsmann, keen Matroos, keen Lichtmatroos, keen Jungmann, keen Moses west. Un ok keen Schippskook.

Ik bün Schippstimmermann west.
Eerst Jungtimmermann, denn Vulltimmermann.

"Wat maakt denn en Schippstimmermann an Bord vun so'n Schipp?! So'n Schipp is doch vun Iesen un Stahl!?", wunnerwarkt de Landratt.

Tscha, un denn smmiet ik mi in Possentuur, breedbeent, nehm mien Kopp hooch un faat mien Gegenöver nipp in't Oog.
"Wat denn, dat weetst du ok nich?"

Wenn de Landrott denn ganz sluukohrig warrt, wieldat se so gor nix weet, denn verklaar ik em dat ganz gedürig, so dat en Landrott dat versteiht.

En Schippstimmermann gistern un hüüt

Nu verklaar ik ju, war en Schipppstimmerer an Bord is un wat he dor allens to warken hett — gistern un hüüt.

Gistern, dat is de Seilscheep-Tied, as de Seelüüd mit höltern Seilscheep op all Weltmeere ünnerwegens weern. De Schippbuer dormalen weer alltosamen Schippstimmerer. Mit'n Ökelnoom woorn se ok "Dödelmoker" nöömt, wieldat se masse Holtnägel to maken harrn, de alltohoop mehr orr minner as den Keerl sien bestes Stück utsään — as Penisse. Mit düsse Dödel woorn de Schippsplanken op de dicken Ekenspanten opnagelt.

Op Seilscheep warrt ok Belegnägel bruukt, dat sünd ok Dödel

So woorn Scheep buut ahn een eenzig Stück Iesen — dat weer in't soltige Meerwater ok gau verrustig gahn.

Süh, un tominnst een so'n Timmermann höör ok jümmers to de Mannschap. Reederein un Kopteins hölln grote Stücken op düsse Schippstimmerer. Holt geev dat op de Welt meist överall, so kunnen de Schippstimmerer faken dat Schipp repareern, wenn dat na en Stormfohrt Mastbruch orr anner Schaden geev. De Matrosen müssen denn natüürlich den Timmermann to Hand gahn un op sien Order pareern. Bloots mit en Timmermann kunnst dat Schipp mit sien weertvulle Fracht un Mannschap glücklich in den Heimathaven bringen.

De "Passat" (Achtergrund). Foto Antje Heßler

Schippstimmerer op Scheep vun Iesen un Stahl

Anno 1960 bün ik bi de Hamburg-Amerika-Linie as Jungtimmermann op de "M.S. Rheinland" (12.000 BRT groot) to See fohrt.
De Vulltimmermann harr den Deenstgrad vun''n Ünneroff'zier un müss en Deenstmütz dragen — en wittte Mütz mit swatten Schirm. Dormalen fohrn noch mennig Off'ziere ut den tweten Weltkrieg bi de Hannelsmarine, un de nehmen dat mit den Deenstrang heel nau.
Avers ok dat hett sik bit hüüt ännert — to'n Glück.

"Avers wat deit denn nu en Timmermann an Bord vun en Iesenschipp?!", queest de Landratt.
Kinnings, hüüt warrt mi dat to veel. Avers as du ja nu nich locker lettst, verklaar ik di dat in de neegste Folg. Neegst Johr.