Op ole Weeg un Brüchen:

Kaninkenbarg

vun Antje Heßler

Düsse Footweg föhrt an en lütt Waterloop langs...

Immer wenn wi na Woltersmöhlen föhr'n, kemen wi an en Stratenschild "Kaninchenberg" vörbi. Dat hett uns neescheerig maakt. Geev dat dor besünners veel Kaninken?

De Straat weer as Sackgasse uttekent. Wi sünd en lütt Stück inböögt un hebbt uns Auto an den Stratenrand afstellt. Nu güng dat to Foot wieder. Dörch den Knick harrn wi enen herrlichen Utblick in't wiede Land.

... dör dat Schwartautal ...

...na Pönitz

Bargdaal güng unsen Weg wieder. An't Enn wöörn wi en Aue wies, över de en lütte Brüüch güng. En Fru mit enen Hund an de Lien keem uns in de Mööt. Na uns Fraag, ob de Aue villicht de junge Schwartau weer, schüttel se blots ehr'n Kopp.
"Das ist ein Zufluss zur Schwartau! Die richtige Schwartau fließt dahinten und ist viel breiter!"
"Un wie kaamt wi dorhin?"
"Oben bei dem Haus müssen sie über das Feld gehen!"

De Schwartau is dat aver nich...

... de liggt achter den Acker

Wi dreihn stantepe üm un tüffeln den Barg hoch. Ik kreeg richtig dat Pussen! Links neven uns kunn man ümmer dat Tal, dat Urstromtal vun de Schwartau utmaken. De groten Bööm weern blots halv to sehn. Baven ankamen, hebbt wi uns eerstmal in uns Auto sett. Nee ok, so schöön dat oostholsteener Hügelland antokieken is — wenn du per pedes büst, muttst en sportliche Natuur ween!

Dat de Bööm noch kahl sünd, is, good, denn dat Water lücht dörch!

Hier sünd wi bookstäävlich övern Barg

Aver denn güng dat wieder. Wi müssen doch unbedingt de Schwartau finnen — un rutfinnen. worüm de Barg "Kaninkenbarg" heet. Mit gegensiedige Hölp kemen wi an dicke Boomstämm vorbi na ünnen. Dor blenker al Water dörch de Büsch. En lütt Boot un en Bank kemen jüst to rechten Tied in Sicht. En lütte Baadtrepp güng in't swatte Water. Dorneven leeg en Schild: "Angeln und Baden verboten!" In dat düstere Moorwater harrn wi seker nich baad!

Also echt! So'n Baadtrepp maken un denn dat Baden verbeden!

De Stohl vör de Bank hett wat vun moderne Kunst, nich?
Wat will de Künstler wohl dormit seggen?

Hier is de Schwartau al ganz staatsch

Dörch uns Lachen harrn wi enen Fischreiher upschuucht. Hier harr de Schwartau mächtig mäandert — en Teken, dat se hier bloots sachte, langsam flütt — un verscheden Moorlöcker trüchlaten. In de Merrn vun de Löcker wussen Boomgruppen. In de Hauptsaak weern dat Erlen un Weden. Dat Schwartau-Water ümspööl ehr Fööt in lütte Strudeln un weer ganz dunkel, as Moorwater is. Hier kunnst denken, dat de Schwartau ehrn Naam vun ehr Farv her hett. Dat stimmt aver nich ganz; de Naam stammt ut dat Slaavsche un bedüüdt dor "Fluss, de mäandert". Hier an'n Kaninkenbarg driggt de Schwartau den Naam to Recht, op Platt un op Slaavsch, denn hier mäandert se dunkel vör sik hen.

Dat stille Moorwater in de Mäanderbagen süht meist nich ut ...

...as en lebennigen Fluss ...

... bloots hier un dor ströömt dat doch en beten

De ganze Utbucht vun de Schwartau weer för uns dat reinste Märkenland. Vörsichtig güngen wi noch enen lütten Footweg wieder. Ik heff mi ümmer mit mien Handstock afstütt. Miteens verschwunn he bit to Hälfte in den weken Bodden!

Överall funnen wi noch Spuren vun Minschen, aver allens weer in sachten Verfall, töverhaftig inspunnen un oplööst vun de Tied. Wat wieder lang weer noch en Disch — halv afspliddert, moosig un glitschig. An de Siet hung en Flaschenöffner. Dat Beer hett dor seker goot smeckt! — En Ledder weer an enen Appelboom lehnt. Verleden Johr hebbt se dor Appel oornt. In Achtergrund stünn en verlatenen Wahnwagen. Ganz an't Enn entdecken wi enen Rökeraven. Wi harrn dat Geföhl, in en anner Welt to sien.

Splidderdisch un verlaten Rökeraven

Up den Trüchweg sinneern wi noch, wosück de Barg den Naam Kaninkenbarg kregen harr. Kaninken harrn wi nämlich keen sehn, un dat nehm uns ok nich wunner: Allens weer hier fuchtig un natt, aver Kaninken leevt doch drögen, lockeren Borrn?! — Seker föhrt wi dor noch wedder hin. Villicht kann uns in Woltersmöhlen noch ener hölpen!

Woltersmöhlen....? Woneem liggt Woltersmöhlen? Hier is Märkenland