![]()
Op ole Weeg un Brüchen: Kaninkenbarg vun Antje Heßler Se köönt de Fotos per
Klick vergröttern.
Trüch kaamt Se denn mit den Zurück-Knoop op de Browser-Symboolliest. Immer wenn wi na Woltersmöhlen föhr'n, kemen wi an en Stratenschild "Kaninchenberg" vörbi. Dat hett uns neescheerig maakt. Geev dat dor besünners veel Kaninken? De Straat weer as Sackgasse uttekent. Wi sünd en lütt Stück inböögt un hebbt uns Auto an den Stratenrand afstellt. Nu güng dat to Foot wieder. Dörch den Knick harrn wi enen herrlichen Utblick in't wiede Land. Bargdaal güng unsen Weg wieder. An't Enn wöörn
wi en Aue wies, över de en lütte Brüüch güng.
En Fru mit enen Hund an de Lien keem uns in de Mööt. Na
uns Fraag, ob de Aue villicht de junge Schwartau weer, schüttel
se blots ehr'n Kopp.
Wi dreihn stantepe üm un tüffeln den Barg hoch. Ik kreeg richtig dat Pussen! Links neven uns kunn man ümmer dat Tal, dat Urstromtal vun de Schwartau utmaken. De groten Bööm weern blots halv to sehn. Baven ankamen, hebbt wi uns eerstmal in uns Auto sett. Nee ok, so schöön dat oostholsteener Hügelland antokieken is wenn du per pedes büst, muttst en sportliche Natuur ween!
De ganze Utbucht vun de Schwartau weer för uns dat reinste Märkenland. Vörsichtig güngen wi noch enen lütten Footweg wieder. Ik heff mi ümmer mit mien Handstock afstütt. Miteens verschwunn he bit to Hälfte in den weken Bodden! Överall funnen wi noch Spuren vun Minschen, aver allens weer in sachten Verfall, töverhaftig inspunnen un oplööst vun de Tied. Wat wieder lang weer noch en Disch halv afspliddert, moosig un glitschig. An de Siet hung en Flaschenöffner. Dat Beer hett dor seker goot smeckt! En Ledder weer an enen Appelboom lehnt. Verleden Johr hebbt se dor Appel oornt. In Achtergrund stünn en verlatenen Wahnwagen. Ganz an't Enn entdecken wi enen Rökeraven. Wi harrn dat Geföhl, in en anner Welt to sien.
Up den Trüchweg sinneern wi noch, wosück de Barg den Naam Kaninkenbarg kregen harr. Kaninken harrn wi nämlich keen sehn, un dat nehm uns ok nich wunner: Allens weer hier fuchtig un natt, aver Kaninken leevt doch drögen, lockeren Borrn?! Seker föhrt wi dor noch wedder hin. Villicht kann uns in Woltersmöhlen noch ener hölpen!
|
|||
|