Leven bi en Gautsherrn, Deil 8 :
Oorndank in't letzte Fredensjohr

vun Rudi Witzke

Daglöhnersche vun den Gootshoff Köhren hebbt Klaus Groth 1866 beden, enen Riemel för de Övergaav vun de Arnkroon an de Herrschaft an den Dag vun de Austköst to schrieven. Dat dä he denn un nöömte sienen Riemel:

Mit einem Erntekranz

Wat noch so slimm steit inne Welt:
Toletz is't Allens wul bestellt.
Un wenn't ok noch so düstre Nacht,
Dar kumt en Morgen un en Dag.
Un wenn't ok Krieg to Land un Meer,
Dar kumt en Freden achterher.
Wo Leid is, kumt doch endlich Freid,
wo seit't is, ward ok endlich meiht.
Uns Herr Gott makt doch Allens ganz:
Keen Arn so slecht, se bringt en Kranz.
De bringt wi ditmal mit en Spruch,
Dat Gott nu allens segnen much:
Dat Korn, dat wussen is un sei't,
Dat Veh, dat nu noch grast de Weid,
De Schün, dat Hus, de Hof, de Garn
En Jahr lang bet de neegste Arn;
De Lüüd, de arbeidt un de ruht,
De Herrschaft un dat ganze Gut,
So Schol un Kark un jede Stand,
Un so dat ganze Vaderland!
Uns Herr Gott makt et Allens ganz:
Seht, dat bedüdt de Erntekranz."

Keeneen kann dat so seggen as Claus Groth… Un harrn de Fruuns vun de Daglöhners Claus Groth nich belatschert, harrn wi dissen schönen Riemel nich.
Ok in Klein Cordshagen wöör Austfest orrer Oornfest fiert. Up dat Feld wöör noch en Slaag gauer arbeidt.

Inföhren. Bild Bundsarchiv

Fruuns smücken de Oornkroon. Bild Bundsarchiv

Letzte Föhr. Bild Bundsarchiv

Wokeen de letzte Föhr mit Weiten na'n Hoff bröchte, kreeg de vun Fruuns schöön smückte Oornkroon. Se föhrten bi de Veranda vun dat Gautshaus vör. Alle Fruuns- un Mannslüüd stellten sik in en Krink up, veele harrn de Staakfork, de Seis orrer en Hark dorbi.

Else. Bild Bundsarchiv

De Fruunslüüd kladderten vun de Föhr un bröchten den Herrn de Oornkroon. Ik erinner een Johr, dat ik denn den Herrn en Riemel upseggte. Ik weit bloots, dat dat in Hoochdüütsch weer. De Herr bedankte sik bi sien Lüüd för de flietige un gaude Arbeit mit de Oorn. Elkeen Mann kreeg een Buddel Beer un een Sluck Richtenbarger Koorn. Den schenkte de Herr sülven ut. Else, Fru Oberamtmanns Timmermäken, versorgte de Fruuns mit en Sluck Wien, Fru Oberamtmann geev elkeen Deern un Jung een Tüüt mit geele Bonsche.

Denn bereidten de Mannslüüd de Oornfest-Fier up'n Koornböhn vör. Dat Koorn leeg ja noch in de Diemen, bit döscht wöör…

Kinner harrn avends dor nix to seuken. So weit ik nich, woans de Fier afleep. Maal hebbt se vertellt, dat twei Mannslüüd sik in de Wull kregen hebbt. De een harr sik in den olen Wiedenboom versteckt, wo ok Herbert Karg maal up mi tövte.

En Oornfest geev dat af 1939 nich miehr. Un hett dat nienich wedder geven. Wi weiten nu, wat dat bedüüdt hett, dat Mudder uns Jungs an 1.9.1939 fröh mit Tranen in de Ogen mit de Wöör weckt hett: Is Krieg nu!

Grenzövertritt na Polen. Bild Bundsarchiv