vun Meike Balzer-Fraun

100 Johr Füerwehr Brundorp. Ok en Festschrift schull dat 2025 wedder geven.

Vör 45 Johren sünd wi na Brundorf trocken, un mien Mann wöör Füerwehrmann, as sik dat so höört in en lütt Dörp.

Zu dem Jubiläum vor 25 Jahren habe ich für die Festschrift über die Geschichte der Feuerwehr, die Bedeutung der Arbeit der Frauen der Feuerwehrleute und die ersten Feuerwehrfrauen geschrieben. As sik dat so höört för en Schoolmeestersche.

Middewiel bün ik veel mit Platt togang, lesen, schrieven, snacken in Krinks — man nich in't Dörp.
En lütt plattdüütsch Vertellen över dat traditschonelle Heringseten weer ja villicht ganz nett för de Festschrift, heff ik so dacht. Vör allens wo dat so avlopen dee, as dat hier noch keen Köhlschappen un nich mal en richtige Straat geev un as dat Water noch ut'n Soot un nich ‚ut de Wand' keem.

Uns veer öllsten Fruens wullen mi dat woll vertellen. Platt weer ja ehr Alldagsspraak. Man mit mi Platt snacken? Geiht dat? Mal versöken! Föhl sik toeerst 'n beten wunnerlich an. Leep bald aver heel goot. Weer so'n richtig ‚Arbeitsdrapen'.
Privat kennde ik de veer ja gor nich so recht.

Un denn wöör vertellt. So gau kunn ik gor nich schrieven! Wat fall se nich allens in!
Vun all de Heringseten, un dit un dat, un em un ehr ("Dat schriffst aver nich op!") un annerswat.

Un wat weer dat för en feinen Namiddag! Endlich mal wedder ut ole Tieden op Platt vertellen — un een dorbi hebben, de luustert un dat denn ok noch opschreven deit.

"Dat köönt wi doch mal wedder maken!" — "Denn gifft't aver ok Kaffe!"

Mien Text över't Heringseten harr ik gau torecht. Weer nu an un för sik fardig. Man wi wullen uns ja noch mal wedder drapen.

Bi dat twete Drapen hefft de Fruens ut ehr Levens vertellt. Nu keem ik mit mien Bliestick gor nich mehr achteran. Kunn blots noch luustern, heff to Huus mien Notizen sorteert un jeedeen Fru alleen besöcht, üm de enkelten Geschichten kloor to kriegen.

Wi sünd intwüschen söss Fruens un wüllt uns tominnst veer Mal in't Johr drapen.
("Dat langt ok, so veel Tiet heff ik nich!" — "Dat passt mi goot!" — "Blots veer Mal?" — "Villicht bün ik denn ja al doot!") Mal hier, mal dor. Kaffe un Koken, dat gode Geschirr un Blomen oppen Disch sünd nu Standard. As sik dat so höört, wenn een Besöök kriegt.

Wat ik woll noch allens to hören krieg över dat Leven in't Dörp vör miene Tiet? Fragen heff ik noog! "Ne, allens schriev ik nich op!"