|
De Kinnerogen lüchten hell,
nu is bald Wiehnachten to Stell.
Een Leed erklingt so fien un zart
un sliekt sick liesen in uns Hart.
De Klocken lüüdt vun St. Marien,
wi süllt nu froh un dankboor sien.
Dat is al wedder mal sowiet.
Wi nehmt uns för eenanner Tiet,
sett uns tosaam' in grote Runn,
drinkt Punsch, verleevt manch schöne Stunn.
De Disch is smückt mit Dannengröön,
dat is een Glimmern un een Glöhn.
De Lichten geeft een warmen Schien.
So is dat recht, so sall dat sien!
Vergeet, wat leeg weer in dit Johr!
De Wiehnachtstiet is wunnerboor.
Wat smeckt se goot, de Pepernööt!
Warm is dat Hart un ok de Fööt.
Doch wünsch Di wat, kriggst nich för Geld:
een beten Freden för de Welt.
|
