Wenn ik mi mol wat wünschen schull, ik wünsch mi nix as dütt:
noch eenmol wedder Kind to wähn, ganz tutig, dumm un lütt.

Un denn — wenn' t Hillig Avend ward — so in de Schummeree
ganz still in uns lütt Döns to stohn bi Vadder an de Knee.

Un noch mol sehn, wat Licht üm Licht sien Schien na boben smitt,
un allns, wat bunt in' n Dannboom hangt, dat lücht un blinkert mit.

Un noch mol rüken, wenn an' t Füer so' n lütten Danntwieg swehlt.
Un noch mol lüstern, wat dat klingt, wenn uns lütt Speeldoos speelt!

Un noch mol, wenn dat buten kloppt, so ganz vull Angst un Freid
mien lütt Gebeed dör't dat Halslock quäln — so gau un good as' t geiht.

Dat is mien Wünschen Johr för Johr: noch eenmol wedder trüch
in' t scheune, stille Kinnerland, in' t Land vull luder Glück!

Ik weet, uns Herrgott gifft mi 't nich. Man een Deel weet ik wiss:
Dat sick uns Kind dat jüst so wünscht, wenn dat eis so wiet is!