Op dat hoge Dack vun'n Schooster
hett een Kattenmann sien' Throonsitz
un he plinköögt in den Sünn'schien, schnurre-di
un he is mit sick tofreden, schnurre-du
denn "tofreden" passt to't Fröhjohr!

Man op eenmol flattert Swulken
un se bringt een'n Breef mit Antwoort
vun de schöönste Katt in't Stadtdeel, schnurre-di:
Jo, ehr Hart will se em schenken, schnurre-du,
denn de Leev passt good to't Föhjohr!

Un de Sliekpoot kümmt in 't Swögen
un he glööwt meist, he kann flegen.
Un he süht nich de Gefohr dor, schnurre-di,
ööwt den Wiegeschritt to'n Tango, schnurre-du,
denn dat Danzen passt to't Fröhjohr!

Man dat Dack is glatt, he schliddert
un he suust — koppdol — op't Plooster...
Un dor liggt he ohn to puusten, schnurre-di,
un nu hölpt bloot noch een Wunner, schnurre-du,
denn so'n Wunner passt to't Fröhjohr!

Un de Dokter kümmt mit Blaulicht,
un he seggt, sien Kunst de hölpt nich,
un dat hier de Dood dat Woort hett, schnurre-di.
Un so blifft bloots noch de Graffgang, schnurre-du,
man so'n Graff passt nich to't Fröhjohr!

Un dat Kattenvolk truu'rt luudhals,
dräägt de Liek vörbi bi'n Fischmann,
un dat rüükt so good noh Bückel, schnurre-di,
do ward Sliekpoot gau lebennig,
denn "lebennig" passt to't Fröhjohr!