De Kalenner

vun Liane Breiholz

Dat Johr stickt noch in Kinnerschoh, de Klenner is ganz nied,
wi blädert dörch un denkt bi uns: Wat ene lange Tiet!

Dreehunnertfiefunsößtig Daag, de kaamt nu up uns to.
Dat 's doch nich veel, twölf Maand man blot, süht man dat eenmal so.

Den Anfang maakt de Januar mit Frost un ok mit Snee,
un ünner ene Deek ut les, dor slööpt to Tiet de See.

In'n Februar, dor markst du dat, al länger warrt de Dag,
un schient vun'n Heven mal de Sünn, hett se al ornlich Macht.

De Veilchen, Krokus, Primel un vele and're mehr,
de wüllt in'n März all blöhen, kaamt sachten ut de Eer.

Nu kümmt mit Regen, Hagel, Sünn de launische April,
beständig is dat Weder nich, he weet nich, wat he will.

De Mai treckt nu al in uns' Land, de Bööm warrt wedder gröön,
vun'n Heven schient de warme Sünn, de Blom'n fangt an to blöhn —

dor lööst em al de Juni af, — Johanni is nich wiet —
meist is dat halve Johr al rüm! Wo gau löppt doch de Tiet.

De Hoochsommer in'n Juli kümmt, de Urlaubstiet is dor,
mit Kind un Kegel geiht't nu los, de Reis, eenmal in't Johr.

De Sünn, de Strand, dat Baden is doch jümmer en Genuss,
de beste Maand, de is dorför doch mehrstendeels August.

September kümmt, de Sommer geiht, hell lüchen all de Steern,
an'n Avend gaht dörch uns'e Straat de Kinner mit Latern.

Oktoberwind, wat stürmt he dull un lett de Drachen flegen!
Dat is in'n Harvst för Jung un Oolt en bannig groot Vergnögen.

Ganz ungemütlich stellt sik in de trurige November,
de Daag sünd gries, de Stimmung ok — doch bald schon kümmt Dezember

mit sien Advents- un Wiehnachtstiet un all de velen Lichter,
ganz dünn is de Kalenner al, sien End kümmt jümmer dichter.

Een eenzig Blatt, dat hett he noch, doch seker nich mehr lang —
un wedder kümmt en nieges Johr, all'ns fangt vun vörn an.

Tau'n Anhören hier klicken:

Lesen deit Liane Breiholz in Holsteiner Platt.