Nu büst du dor, du lüttet Kind,
un weetst noch nich, wat Sorgen sünd.
Du maakst dien Öllern grote Freid
un höllst ok Upregen bereit.
Ahn di geiht nix, dat is mal kloor,
wat hebbt se töövt, nu büst
du dor.
Un hüüt warrt fiert in groten Rahmen,
un "laat
de Kinner to mi kamen",
so hett Gott seggt, un so warrt't daan.
Kinddööp
steiht in de Kark hüüt an.
Vadder, Mudder un de Paten
rüst'
sick nu för grote Taten.
Nu geiht dat los, nu pass' mal op:
he drüppelt Water up dien Kopp,
de Paster, un he sprickt den Segen,
all höört
se to, keen warrt sick rögen.
Dien Mudder nimmt di up den Arm,
un
nahst büst wedder dröög un warm.
Nu höörst dorto,
nu warr man groot!
Du büst hüüt döfft, in Gott sien Schoot.
Veel
Glück!