Hooch leven schall uns leve Fründ,
de hüüt sien' Bortsdag fiern will!
Man wat för Johrstalln dat al sünd,
doröver swieg ik still.

Vun de, de hier tosamen sünd
— un hier sünd hüüt so veel tosamen —,
kennt jedeen em as annern Fründ.
Segg an, wo is dat kamen?

Welk kennt uns Fründ ut de Natuur.
Steerns, Käver oder Regenbagen —
he is de Schöppen op de Spur;
dor is he lang op flagen.

De annern kennt em ut de Kark.
Dor is sien Geist un Seel tohuus,
un ok sien Bild- un Andachtswark
kennt mennig ünner us.

Welk kennt em vun de plattdüütsch Spraak.
He snackt't nich bloots, he komponeert
un dicht't — em is't en Hartenssaak.
Uns all is't leev un weert.

Welk kennt em noch ut den Beroop,
welk ut en anner Steckenpeerd;
sien ganze bunte Levensloop
is dat, wat wi hüüt ehrt.

Denn uns all' Fründ, den wi hier seht,
hett doch datsülve leev Gesicht —
ji kennt em all, un mennig Reed
woor hüüt al op em dicht.

All sien Gesichter, mennigfoolt,
sünd doch desülve leve Minsch —
he blifft uns Jung, warrt nienich olt!
Seggt Proost un beste Wünsch!