"Wullt du wat? Oder kennst den Utgang?"

De Igelkinner-Invasion

vun Inge Siedenburg-Neumann

Dat Belewnis vun Antje Heßler mit den Snee-Igel hett mi dorop bracht, dat ick ok eene Geschicht mit lütte Igels vertellen kann.

"Dat rükt hier doch na Utgang...!"

Dat weer in Oktober 2009, buten weer dat iisig koolt, dor leep oabends so'n lütten Igel vor use Huusdör rum. Ick hebb mi dacht, de will sick upwarmen, sunst weer de nich to'n Licht hinloopen. In't Joahr dorvör har ick all mol een lütten Igel korte Tiet uppäppelt, de an hellichten Dag in Snee rumleepen dee un so utköhlt weer, dat he sick nich mehr tosomenrullen kunn. Disse Igel nu weer ok to lütt, un ick hew em grepen un in'n Keller in en olen Meerschweinchenkäfig sett. Veer Dag later keem en Tweeter dorto. Un fief Dag later weer dat Trio komplett. De Ollern weern wohl umkoamen un de Lütten keemen alleen nich torecht.

Een lüttje Stickelbüdel is noch ganz alleen...

...man knapp dat he sik heimisch föhlt, da sünd se al to tween!

Twee lüttje Stickelbüdel kemen ut den Snee...

...un wulln doch ut den Käfig rut...

...da weern se ok al dree!

"O nee, o nee, nienich fohr ik to See!"

An'n nächsten Dag bin ich mit de Lütten hen to'n Doktor, de hett mi vertellt, dat se nu eers mol un denn noch mol dree Dag later en Spritze gegen Lungenwürmer un Puder gegen annere Parasiten kregen mossen. Igittigitt, dor hett mi dat schuddert.

Dree Dag later bin ick denn woller hen, mien Mann hett mi mit'n Auto henbrocht, ober ick moss to Foot na Huus gohn und har de Igel in en Kiste. De Kiste schaukelte so'n beten — un denn har ick dree seekranke Igel, de dor an't Göbeln weern!

Mien Dochter weer ok dorbi, de duurden de Igel, un mit mi weer se wegen de Schaukelei an't Schimpen.

Dree lüttje Stickelbüdel söchen na de Döör...

...man staats den Utgang funnen se...

...bloots Igel Nummer veer!

Veer lüttje Stickelbüdel roopt: "Bliff mi vun't Lief! Ik will hier rut!" — Dat nütt ehr nix: Kümmt Igel Nummer fief!

Twee Daag later weer ut dat Igeltrio en Igelquartett wurn. Den ne'en Igel hew ick in'e Kist sett, dormit he keene Parasiten to de olen Igel insleppen de. Un denn is he inne Nacht prompt utbüxt. Nu mossen wi den Keller eersmol reell uprümen — dat weer sowieso nödig wesen — un hewt em ok funnen. En poor Daag later keem woller een dorto, nu weer dat en Quintett. Dat is dat Gewicht, wat se Anfang November op de Waag brocht hebbt: 469 - 457 - 337 - 323 - 333.

Ick hew denn buten ok noch For hinstellt, denn dor lepen noch mehr Igels rum un ick kunn se jo nich alle in Keller unnerbringen. Een vun mien Kellerigeln wull nich freten, den hew ick woller rutbrocht. Buten weer datt nu woller en beten warmer wurn. De beiden gröttsten hew ick denn en poor Daag later rutbrocht, at se öwer 500 g weegt hebbt.

"Pass ik da sachs dör?"

Nu har ick jo woller Platz un hew noch en poor in Pleeg nohmen. De reinste Igelinvasion weer dat in dissen Harwst! De Igelstation weer ok all överfüllt. Midde November hew ick dann woller dree rutbrocht un har denn bloots noch een, de nich so recht tonehmen dee un bi mi in Keller den Winter versloapen hett. In Föhrjoahr hew ick em no buten brocht.

Siet disse Tied hew ick bi us keene so lütten Igels mehr sehn — villicht hebbt use Kellerigels begrepen, dat Kinnerkregen eene Soak is, de goot plaant sien will.

"Versöök ik dat even noch mal in de anner Eck!"