Wat se seggt, un wat se doot

vun Heinz Rehn

Siet Johr un Dag snackt de Lüüd, de uns in dat Land un in den Bund regeert, dorvun, dat se alls doon wüllt, dat wedder mehr Lüüd in Arbeit un Brot stohn ward.
Höört sik fein an, tominst för een Wahl. Bringt villicht je ok een paar Stimm'n.

Togliek aber, mit datsülbe Lufthol'n, ward, üm de Staatsfinanzen wedder op gesunne Been to stell'n, Beamtenstell'n nich mehr besett, Angestellte afbuut un Arbeitslüüd op de Straat sett. Un en End is noch nich aftosehn. Ümmer wedder höört un leest man, dat se noch mehr Stell'n strieken wüllt, also dat noch mehr Lüüd op de Straat sett warrn schüllt.

Süh, und dat wiest uns de Politiker mol wedder in dat rechte Licht: Se verspreekt uns den Heven, wüllt dorför sorgen, dat wedder mehr Lüüd Arbeit un Brot hebbt, un doot dat Gegendeel.

Keen Snack, de Bürokratie hett sik in all de Johr'n en Speckgürtel anfreten, de nu nich mehr to betohl'n is.

Hento kummt: Vele Staatsbetriebe sünd in private Hann'n övergohn, wat de toständigen Minister un de hohen Beamten in de Ministerien, nich fähig weern, Betriebe as Post un Bahn to'n Bispill, op wirtschaftlich gesunne Fööt to stell'n.

Wohrschu! Bloots noch 100 m bet na de Bahnprivatiseern!

Nu schull'n also Facklüüd mit Verstand beschicken, wat de kloken Minister nich torecht kregen hebbt. Wat se dat köönt, de Facklüüd, is en anner Fraag — de Fackmann för de Bahn heet t.B. Mehdorn, un wat vun sien Verstand to hollen is, mutt jedeen sülven weten.

Dat aver hett en Dutten Beamte freesett, de nu as Leerloop-Kostgänger Maand för Maand en groot Lock in de Staatskass rieten doot.

Süh, un so fraag ik mi nu, ik, de lütte Mann vun de Straat, wat is dat för en Tostand? Nu mutt de lütte Mann, mit sien Stüern, eenmol den Beamten, för den se keen Arbeit mehr hebbt, de Hand ünnern mors hool', un to'n annern den Mann, de nu in de freee Wirtschaft, meets noch för en Hungerlohn, sien Arbeit deit, betohl'n.

Dor geiht mi doch de Hoot hooch, un ik fraag: Wer vun de Herrn un Damen in den Bundsdag un in de velen Landdaag driggt nu de Verantwortung för disse Mißwirtschaft?

So, nu mol de Finger hoch! Wat, keen Hand, ja nich mol een lütten Finger is to sehn. Ja, heet dat villicht, dat wi in all de Johrn vun Lüüd regeert worrn sünd, de nich een Funken vun Verantwortung to drägen hatt hebbt.