Verköhlt vun Anke Nissen De Kopp, de brummt, de Nääs, de löppt, de Ogen hebbt sik to smalle Sehschlitze trüchbildt. Den Vörmiddag över quääl ik mi so hen; kaak en deftig Arfensupp, pütscher in'n Huushalt rüm, bün flietig an 't Niesen, inhaleer mit Kamille un jammer rüm. Na 'n Middag ik höör al dat luut, wohlig Snorken vun mienen leven Mann, de sienen Middagsslaap höllt treckt mi dat denn doch na mien Bett. Mi is kolt. Ik haal Heizkissen, Telephon, diverse Packungen Papier-Daschendöker un verkruup mi ünner de Bettdeck. Dat duurt lang, bet ik so 'n beten wat warmer warr. Un denn döös ik in. Dor schreckt mi wat hooch, en Ort Tuten, en "Depp depp". Dat Telephon verlangt, dat sien Batterie upladen warrt. Bi dit anduurn "Depp depp" kaam ik nich to Ruh. Also: rut ut 't Bett, Telephon versoorgt. Dor mark ik, dat ik sweetnatt bün. Also: Bettdeck ümdreihn, in de Baadstuuv, all Tüüg vun 'n Liev, waschen, mien leevst Nachthemd antrecken un wedder rin in mien Bett. Oh harr ik doch blots nich de Bettdeck ümdreiht. Ik klapper richtig, so freer ik. Heizkissen wedder an, inkuscheln un langsam warrt dat beter. Ik druus weg un slaap toletzt richtig in. Dor ik scheet ut de Küssens denn begriep ik, dat
Telephon klingelt. Ik tast na dat Dings ach, dat is je to 'n
Upladen also: rut ut 't Bett, Trepp hendal, na 'n ollen Sekretär,
Hörer vun de Gabel, "Nissen" dor höör
ik graad noch, wo upleggt warrt. Dor weckt mi de Stimm vun m mienen leven Mann: "Ik heff utslapen,
wüllt wi Tee drinken?" "Nee", krächz ik, "blots verköhlt." |
8.11.2009 |