Möt dei Minsch utstarwen?

vun Behrend Böckmann

Wenn jeden Dach 'n Plant orrer Diert sang- un klanglos von uns Ierd verschwinnen deit, denn kann't doch angåhn, dat dei Minsch ok mål anne Reich kümmt. Wi, dei wi hüt in't 21. Johrhunnert läben, warden dat nich mihr beläben. Œwer Fiete Engels, dei in sien Bauk œwer dei Dialektik inne Natur schreef, dat dei Minschheit so vergåhn ward, as sei entståhn is, — also Fiete Engels ward wull doch noch eins Recht kriegen. Un dei Minsch deit hüt allens, dat dat noch fixer kümmt, as dat kåmen künn.

Ok bi Leonardo hett dei Modell-Minsch al slechte Luun un kiekt füünsch.
Kein Wunner, wenn man jümmer nackig in'n Quadrat rümstahn schall!

Wat måkt dei Minsch sülben, üm uttaustarben? Wennihr kümmt dei Dach, dat dat keinen Nåwuss mihr gifft? Wat klauke Lüüd so inne letzten Johren rutfunnen hemm', all dat künn all allein up't Enn' hendüden. Nähmen wi blot an, dat dat wohr sien sall, wat so inne letzten Johren utklœtert wür, denn kümmt man doch dull in't Grübeln. Un wenn man dit so hürn un läsen deit, mœt sik jederein frågen, weckern Andeil hei sülben an'n Ünnergang von't Minschengeschlecht hett. Hürn S' gaut tau un gåhn S' in sik mit dat, wat nu kümmt:

1. Dörch't Drägen von Jeans un enge Eierknieper dorünner is dat Vermihrungs-
   geschirr vonne Mannslüd tau warm un tau fast inpackt un kann sik dorher nich so entwickeln as dat von'n Schapbuck orrer Hingst. Dei Mannslüd warden dordörch "infertil", as dei Dokter dat so näumen deit.
2. Dei von Frugenslüüd innåhmen Antibabypillen kåmen all wedder rut un wannern in't Grundwåder, un von dor ut wedder œwer dei Planten taurüch in't Äten, un wenn dat dei Kierls œwer Johren henwech up dissen Ümwech innähmen, hemm s' kein moie Spermien mihr. Welk hemm ok kein Lust mihr, Frugenslüd bitaukrupen, ne, sei krupen denn Kierls bi — un dorbi süht dat denn mit Nåwuss man leech ut.
3. Dor, wo wi den Atommüll henbringen, kriegen dei Frugenslüd mihr Dierns as Jungs, un wenn dat so wiedergeiht, denn ward dei Dach kåmen, wo blot noch Dierns up'e Welt sünd. An sik villicht nich slecht, œwer wo sall dor dei Nåwuss herkåmen?
4. Weikmåker in Plastetüten, in'n Spältüch un in Plastehüllen von afpackt Wust un Schinken kœnen in'n Lief wannern. Un äten nu lütte Jungs dorvon, denn sall't mœglich sien, dat sik dei Weikmåker inne Nœt innisten un sei låhm leggen. So wiet dei medizinsche Wiesseggung.

"Kaam ik denn mal in't Museum? Orr in so'n Themenpark? Anthropocenic Park? Mit Horror un so?"

So helpt dei Minsch sülben noch düchtig nå, dat hei noch ihrer utstarben deit, as dat nödig is. Ok wenn wi noch nich weiten, wennihr dat so wiet is, dat dei Minsch wedder von uns Ierd verschwinnt, so is doch all klor, dat hei sienen Verstand verspält hett un dat dei uprechte Gang em nich väl inbröcht hett. Denn, so schreef doch Fiete Engels, dörch den uprechten Gang würn bi dei minschenähnlichen Kreaturen dei Vörbein friesett't un sei künnen dormit wat anfåten un bald ünner Verwennung von'n eigen Brägenkasten sogor wat måken, dormit dat Läben kommodiger wür. Dei Entwicklung von'n Fuustkiel bet taun Ackerschnacker hett kein 2 Milljonen Johr duert. Un hüt gifft dat jeden Dach 'n nieget Wunner. Wat hett den Minschen so dräben, sik ümmer wedder wat Nieget uttaudenken un nich as dei Meesch œwer Milljonen Johren henwech ümmer datsülwig Nest tau bugen? Dörför hett Fiete sien Fründ Korl nu nå Antwurten söcht un is dorhen kåmen, dat dei Minsch mit dat, wat hei harr, nie nich taufräden wier un so dat Janken nå ümmer mihr upkeem. Un up eins geef dat por Minschen, dei harrn 'n grötteren Geldjieper as dei grote Rest.

Un denn däd Korl noch verkünnen, dat Äten, Drinken un Nåkåmen inne Welt setten bi Minsch un Diert ein un deisülwig Såk is. Wat den Minschen anners sien lött in'n Vergliek mit dei Dierten, is sien Verstand, dörch denn hei sinnieren kann un dat Janken un Jiepern in Gang setten deit. Dei Minsch kann also in Vergliek mit'n Imm orrer'n Meesch as einzig Wäsen sinnieren un denkt an wat, wat dat noch nich gifft, un denn fangt dat Janken un Jiepern an. Jeden Dach ward nie sinniert nå wat, wat dat so noch nich geef. Dat is dei Entwicklung, up die dei Minschheit stolt is: Ut'e Nœtschål wür 'n "Luxusliner" mit por dusend Minschen an Buurd, ut'n Pierwågen 'n Airbus, ut'n warmen Wickel dei Apparate-Medizin, ut't Ierdlock 'n Wulkenkratzer, ut Lot sien Wief wür Hella von Sinnen, ut'n Fustkiel Raketen, ut'n Kattenfell Brüsseler Spitzen, un sülfst Kierls kœnen sik tau Frugens un Frugens taun Kierl ümwanneln låten.

Wieder barchup kann dat gor nich gåhn. So denkt männigein. Orrer doch? Doch dat is mœglich. Taun Bispill künn man jeden Hushalt mit Melk-, Bier- un Colahåhns utsttaffiern. Warüm süll dat blot bi Håhns för kolt un warm Wåder blieben? Wi künnen ut all uns Stråten Hochstråten nå't Motto "Köhlbrand is œwerall" måken un dei Wildbrüggen wedder taurüchbugen. Un wenn dei Böm för't Klosettpopier all sünd, denn gifft dat 'n Thron, dei nich blot dat Geschäft rünnerspäult, sonnern in sülbigen Momang den Noors kärchert un mit Warmluft drögen deit. Dei Geldkort un Konto sünd in por Johr eins, denn gifft dat blot noch dat virtuelle Geld, dei Dokter möt blot noch up't Knopbuurd von sienen Klappräkner spälen un ünnersöcht so vullautomatisiert den Patschenten, dei Häuhner leggen all brune M-Eier, dei Schwien hemm' vier Karbonaden mihr, dei miersten Minschen sünd noch œwergewichtiger as hüt...

Dat is dat Minschheitsprogramm för dei nächsten 2 Milljonen Johr. Kümmt dei Minsch œwer nich tau Räsong, denn warden wi Minschen wull all ihrer von disse Ierd verschwinnen! Up'e Jacht nå't güllen Kalf hett dei Minsch in Koop nåhmen, dat dat Rapphauhn ut uns Landschaft verschwunnen is. Un up'e Jacht nå't güllen Kalf schütt em bi all dat Sinnieren nich in'n Kopp, dat hei mit sik sülben äbenso umgeiht, as hei mit dat Rapphauhn ümgüng.

"Hermine, sech an, sünd wi utstorwen?!"
"Jo, Hermann, wi sünd all in den Buuk von den dicken Mann baven verswunnen!"