De Tiet twüschen de Johr'n ![](welt_biller/kalenner.gif)
vun Silke Frakstein
... un de is an'n 6. Januar to Enn.
Advent, Advent, ein Lichtlein brennt? Ne, dusende un aberdusende.
Doch nu is eerstmol Sluß endlich. De ganze
Tüdelkroom (seggt de Mannslüüd to all de scheunen Soken)
is wedder inpackt. Allens scheun in Seidenpoppier.
Bi jedeen Stück besinn ik mi, keen mi dat schenkt hett, orrer
wo un wann ik dat köfft heff. Veele Soken sünd bannig oolt
un hier un dor is de Farv 'n lütt beten blass. De Engel hett
'n Knick in de Linse. Bi den Nikolaus sitt de Mütz scheef. Obers
wegsmieten? Nie nich in't Leven. De Nikolaus is vun Tant' Käte
ut de 50er Johrn, ok de "Rauscheengel". He hung in mien
Kinnertiet jümmers ünner de Lamp un in sien gülden
Flögel spegelt sik dat Licht vun de Kerzen wedder. De ole Karton
vun dat Care-Poket is al lang to lütt: De Pyramide, de veelen
Steerns un, un, un. Hillig sünd de Glaskugeln, ok vun
Tant' Käte, un de oole Dannenboomspitz.
Dat Ut- un Inpacken is nich so eenfach zack rut ophangen
henstellen. Ne, dat is en "Handlung". Un dorbi goht
de Gedanken op Wannerschaft.
Hen no de Wiehnachtsmärkte. Jingle Bells, Jingle Bells ut alle
Ecken. I wish you a merry Christmas. Dorgegen an larmt de Musik vun
de Iesbohn, un bi dat Kinnerkarussell dröhnt un fleut un hupt
dat man so. De Verkeupersch ut den Loden achtern mutt sik dat den
ganzen Dag anheuern.
Lebennige Schoop un Kaninken kiekt melanklöterig un denkt an
ehren Stall mit de Swattbunte (nich lila) Koh Elsa.
Obers alles hat ein Ende, nur die Wurst hat zwei.
Nu is dat still un ik mutt dat Meddageten wedder sülvst koken.
Keen Champignonpfanne, keen Thai-Töller, echten Handkäs,
Brot ut Kärnten no Omas Rezept. Nix, nix, allens weg. De "echt
Thüringer Bratwurst" hebbt wi uns lever in Eisfeld köfft.
Grog drinkt wi to Huus op de Bettkant un denn in de molligen "Buntkarierten"
hmmm, scheun.
Bi
de Nobersch flimmert nu ok de Pufflampe nich mehr in't Finster. Bi
den Obendspazeergang kriggt wi de Steerns wedder to sehn.
Blots mit unsen Wiehnachtsboom heff ik mi vertürnt, orrer beter,
he mit mi. He steiht noch jümmers an'n Aschammer un töövt
op de Mülle. Ik strokel em jümmers so'n beten un snack mit
em. Obers heemlich, dormit de Nobersch nich de Lüüd mit'n
witten Kittel bestellt.
|