De Weg na OlympiaObama-Tied

vun Cord Denker


Hitt is de Kopp, wenn de Grippe dat Bloot to Füü'r kregen hett. Swoor is de Kopp, un dat singt dor binnen. Ick weer alleen in mien Komer, alleen mit dütt griesgräsig Undeert, dat sick Grippe nöömt. Dat heet, so ganz alleen weer ick denn doch nich; op eenmol stunn he blangen mien Bett mit sien witten Helmbusch un sien Brustpanzer, Speer in de Hand: Alexander de Groot. — "Wat mookst du denn hier?" froog ick un dach, dat Feber harr mi en Droombild vör Ogen stellt. — "Ick wull di mitnehmen!" sä Alexander fast un bestimmt. — "Wat, in düssen Tostand schall ick mit di bit noh den Hindukusch lopen?" jammer ick. Man dat hölp mi nich, he greep noh mien Hand un trock mi mit sick in dat Book, dat dor op mien'n Nachtdisch leeg.

Alexander
Alexander.
Bild: Wikimedia Commons/Andrew Dunn

"Alexander der Große oder die Verwandlung der Welt" (süh nerrn) heet dat Book. Ick harr mi dat ut de Grabbelkist rutfischt. De Verwandlung vun de Welt füng nu also bi mi an: Eben noh Grippe-Wrack, nu Offizier in de lütte mazedoonsche Armee, mit de Alexander sick anschick, dat Persische Weltriek doltosmieten. Öber dreehunnert Johrn vör dat Jesus to Welt kääm, trock de bloodjunge König ut, sick den Orient ünnertänig to moken. Bit noh Indien is he komen un ok half wedder trüch. Vele, vele Völkerschaften müssen sick vör em bögen, bit he sülben sick — 33 Johrn oold — in Babylon vör den Dood bögen müss.

Un ick weer mit dorbi, bi de Schlachten, bi dat Anstürmen gegen Festungen un Stadtmuuern, awers ok bi de Festen. Wi Westminschen weern de Sieger öber dat Pack dor in den Oosten. Een Triumph noh den anner full uns in de Hand, bit uns Darius sien persisch Weltriek to Föten leeg. Wi weern de Herren, wi föhln uns meist as de Götter, de annern weern nix, Barbaren weern dat, Ünnerminschen.

Ariadnes DoorDe Begeisterung för unsen jungen König weer groot, bit de Stimmung een'n Dag ümslöög. Ick kreeg dat to marken, as ick een'n nigen Vörgesetzen kreeg. Ick dach, ick seh nich recht: de Mann, de mi nu Order gewen schull, weer een vun de Fienden, dat weer een Perser. Dat kunn'n wi uns nich gefall'n loten. Öberall in't Heer grummel dat. Dat müss Alexander rückgängig moken. Dat dä he awers nich, un de Generale, de sick gegen em opsteilen dään, müssen för düssen Frevel starwen. Sien egen Landslüüd hett he ümbröcht un Fienden hett he in de hogen un hööchsten Ämter opnohmen. As he sick af un an ok noch antrecken dä as de Orientalen, do wüssen wi, de Oosten harr een annern Minschen ut em mookt.

So füng dat an mit de Verwandlung vun de Welt. De olen Grenzen twüschen Völker un Kulturen weer'n op eenmol nich mehr wohr. De greeksche Sprook un Kultur bröch de Völkerschaften vun Spanien bit noh Indien in Verbindung. Hannel un Wetenschaft blöhn öberall op. De eerste Globalisierung weer in Gang komen. De olen Mazedonier un Greken muchen jo noch mulen un grummeln; Alexander harr de Welt verwannelt. He harr den Brückenschlag vun West noh Oost woogt. He hett keen Ünnerscheed mookt twischen Sieger hier un Besiegte dor. He hett de Verständigung in de Welt bröcht un den Respekt vör den annern MinIn de Wööstschen. Un düsse Vörstellung, dat alle Minschen tosomenhöört, is nie nich wedder ünnergohn. Wiss, Diktatoren, Nationalprotze, Rassehetzer un Globenskrieger hebbt düsse Idee mennigmol mit Stebeln pett, man se hebbt ehr nich dood kregen.

Wat Alexander noch nich weten kunn oder nich weten wull: Een Weltriek, wo alle Minschen ehr Lewensrecht findt, dat is een Droom. Noh sien'n Dood platz denn ok sien Weltriek wedder uteenanner, un de leidige Kampf üm Macht un Land trock sick dör de Johrhunnerte, egens bit in uns Tied. — Awers wenn een Religion düssen Droom vun een Riek för alle Minschen opgript, denn kann düsse Droom sick ümmer wedder mol in Minschenharten fastsetten un de begeistern. As de junge christliche Gemeen sick vun de jüüdsche Moder-Religion loslösen dä un sick anschick, een Weltreligion to warden, do hett se de greeksche Sprook för ehre Schriften öbernohmen. Un noch een anner Arwstück hett se vun Alexander mitnohmen: sien Wiedhartigkeit. Un vör düssen Achtergrund is Paulus as Prediger dör de Welt lopen un hett utropen: Gott is för alle Minschen toständig un för de ganze Welt...

In de Wööst

Mi sitt dat noch in de Knoken — Alexander sien Hungermarsch torüch dör dat persisch Öödland. Oder is dat vun de Gripp öberbleben? Dor sitt ick nu as Minsch ut dat 21. Jahrhunnert noch een beten maddelig vör den Bildschirm un kiek nu in annner Richt, noh Westen, noh Washington, wo de nige Präsident, Barack Obama, sien Eid afleggt. Ick bün mit dorbi, seh em, höör em un wunner mi mit Millionen anner Minschen op düsse Welt öber siene Wöör. Dat is jo ok een Prediger, denk ick, de Minschen mitrieten kann. Prediger sünd dorto dor, den Droom vun Verständigung, Minschlichkeit, Gerechtigkeit un Friheit so ünner de Minschen to bringen, dat de denn Lust kriegt, ehr Lewen in düssen Sinn uttorichten. Frischen Schwung kann düsse Welt good bruken, een beten Begeisterung kann nich schaden. Un soveel weet ick nu noh mien'n langen Marsch, Alexander de Groot harr sick to Obama freit.


Obama. Bild: hier

Un ick frei mi ok to den nigen Klang ut dat Witte Huus. Ick kann mi twoors noch good dor op besinnen, wo suu'r mi dat worden is, as ick mi dor in Asien op eenmol noh de Order vun een persischen Kompanie-Führer richten müss. Dat weer doch keen vun uns Lüüd! Man ick heff dat bilütten begrepen, wat Alexander wull. Un ick heff mi achteran för miene chauvinistischen Gedanken schoomt. Man ick bün bang, dat dat in Amerika un annerwegens in de Welt noch mehr so'ne Lüüd gifft, de dat nich wohrhebben wüllt, dat dor nu een farwig Minsch dat Leit hett. Awers villicht lehrt so'ne Lüüd jo ok noch wat to.


Peter Bamm "Alexander oder die Verwandlung der Welt". Zürich 1965.
15.2.2009


na baven