vun Heinz Rehn Dit sünd Gedanken, de sik tohoop sett ut de Welt, in de wi leben doot, un dat Bild, dat sik över dat Doon un Snacken vun uns Politiker spegelt. Ümmer wedder höört man vun Politiker, aver ok vun Lüüd ut de Wetenschaft, dat in Düütschland wedder mehr Kinner to Welt kaam'n mööt. Dat Kind in de Weeg is de Köper vun morgen. Dat ward Stüern betohln un dorto bidrägen, dat de Rentenkass wedder in't Lot kummt. Een Snack, de good klingt, de sik anhöört, as wüllt se de lütte Fru un den lütten Mann vertell'n: Sett mehr Kinner in de Welt, wenn du op dien olen Daag een Rente hebb'n wullt!
Doch kiekt wi in unse Tied un fraagt uns mit datsülbe, ob mehr Kinner för de Tokunft nödig sünd, mööt wi een beten torügg denken un togliek unse Daag ankieken. Wo güstern noch veele Menschen mit Handarbeit süm Geld verdeent hebbt, steiht vundaag een Maschien, de vun een Computer stüert ward. Wat wi güstern noch as modern un Fortschritt löövt hebbt, is vundaag de Weg in de Armut för vele Menschen. Europa
wasst. Wat güstern nationale Probleme weern, sünd vundaag europäische.
In dit grote Europa hebbt vundaag al wiet mehr as tein vun hunnert Menschen keen
Arbeit. Un noch alle Daag översloogt sik de Narichten: Hier schüllt
tein, twintig oder dörtig Mann op de Straat sett warrn, dor wüllt se
een, twee, dree dusend Mitbeiter entlaten. Mol schall sik een Bedriev gesundschrumpfen,
mol wüllt sik de Herrschaften um den Smeerbuuk *** Siet
Johrn al snackt de Politiker dorvun, dat se för mehr Arbeit in't Land sorgen
wüllt. Einnert wi uns aver, dat in de glieke Tied de Bund, de Länder
un de Städte massenwies Arbeiter un Angestellte op de Straat sett hebbt,
den hebbt se logen un sik mit disse Snacks sülbst lächerlich maakt.
Aver se hebbt sik nich blots lächerlich maakt, nee, se hebbt ok versagt,
as dat Un as dat utsüht, ist disse Toog noch nich an't Teel. De Behörden wüllt noch mehr Ballast afsmieten. Dat grote Geld will noch grötere Gewinne maken, un de Technik lätt sik ok nich ophool'n. Wo vundaag för een nieden Arbeitsplatz Geld utgeben ward, stoht morgen dree Menschen op de Straat. Aver jüst in disse Saak weer dat doch nödig ween, dat de Lüüd, de uns regeert, sik gegen dit Drieben vun Kapitalflucht stellt harrn. Aver nee, statt de Grootgeldlüüd de Grenzen to wiesen, hebbt se de Lüüd, de süm Arbeit verlorn hebbt, gnadenlos in de Armut stüert. *** Wo ümmer
dat good klingt, snackt Politiker dorvun, dat se den Rechtsstaat verpflichtet
sünd.
Tellt man nu een un een tohoop un kickt een Stück in de Tied vörrut, kann de Roop na mehr Kinner blots heten, dat morgen noch mehr Menschen ohn Arbeit in Armut leben mööt. ***
*** Vundaag mehr Kinner
sünd morgen mehr Menschen op de Welt. Un dor stellt sik de Fraag: Kann de
Eer se ok noch nährn? Wasst morgen noch soveel op ehr, dat jeder satt warrn
kann? Nu, de velen Biller un de Berichte vun Menschen, de in Elend leben mööt,
gee Aver wi mööt ok sehn: De Natur is ut de Bahn smeeten. In Afrika un ok in Spanien gifft dat Landstriche, in de de Menschen nu al siet Johrn op fruchbaren Regen töben doot. De Wüsten wasst, de Gletscher smöölt, de Meere stiegt. Dat Ozonloch över de Antarktis is al so groot as Nord- un Südamerika tohoop. Dat all sünd Teken, dat de Lebensruum för de Menschen op de Eer lütter ward, un dat sik de Natur gegen Menschen to wehr sett, de in Överfluß leben doot un sinnlos vergeudet, wat de Eer se schenkt. Jüst so könnt de Orkane, de mehr un gröter ward, de Stormfloten, de Erdrutsche un de Hochwater vun de Flüsse uns dorop henwiesen, dat de Natur sik rächt, wo de Mensch se uträuvert un sträflich mißhannelt hett. Wiß, noch leevt de meetsten Menschen in dat westliche Europa un dat nördliche Amerika in Överfluß. Alleen dat Brot, dat se alle Daag achtlos wegsmieten doot, is een Vermögen.
Doch bi den scheben Blick op de Chemiekost mööt wi ok sehn un
insehn, dat de ökologische Landbuu alleen de Menschen in de Wohlstands-Staaten
nich Wiß, wenn jede Mensch op dissen Globus een beten bescheiden leben un weggeben worr, wat he sowieso nich bruukt, kunn man veel Not linnern. Alleen disse Gedanke fangt mit een 'Wenn' an un is dorum ok blots een Gedankenspeel ohn een Wert. Keen Snack, Europas Riekdom hangt an sieden Faden. Wat wi as Wohlstandsbörger vergöttert, is brüchig. Wo wi minnachtig den Brotknust wegsmieten doot, loopt wi blind dörch dat Moor. Ohn Chemie kann ok dat rieke Europa sien Menschen nich mehr nährn. Ok de Meere, de siet lange Tied överfischt sünd, seggt uns, dat uns Kost mit jeden Dag wat knapper ward. De Chemiekost is dor blots een Notbrügg, de keen swoore Last mehr drägen kann. *** Süht ut, as hett uns dat moderne Leben, as wi dat in de Industriestaaten vergöttern doot, sutje aver seeker in een Zwickmöhl rin manövereert. Leevt wi so wieder, maakt de Oogen dicht un denkt, dat de Herrn dat al maken ward, geevt wi de Kaar noch een düchtigen Schubs, de al siet Johr'n mit de armen Lüüd sutje bargdaal rollt. An End vun disse Fohrt aver liegt de Revolutionen, de Kriege un de Diktatoren up de Luer.
Dit predigt ja ok al eenkelte Politiker. Wenn se nu aver gläubt, dat de lütten Lüüd dissen Schrumpfprozess alleen to drägen hebbt, denn goht se op Wege, wo blots noch de totale Polizeistaat, de Bonzen un süm Riekdom schützen kann. De Mensch dücht sik kloog. Aver wenn he denkt, dat he de Natur överlisten kann, denn irrt he. All de Geschöpfe op Eer sünd Grenzen sett. Leevt mehr Wesen op een Placken Land, as de Eer nährn kann, oder nimmt sik een Wesen, as de Mensch, mehr vun ehr, as em tosteiht, denn sett se sik to Wehr.
*** De Mensch leevt nich vun Brot alleen, steiht in de Bibel. So is dat. He bruukt ok een Stück Natur um sik to, op dat he sik free bewegen kann, wenn sik in em een gesund Denken entwickeln schall. Wi weet, sparrt man to veel Rötten in een to lütten Ruum, ward se unkloog, ofschonst se, vun Menschen fodert, as in een Aart Schlaraffenland leben kunn'n. De natürliche Utloop, sik free bewegen und dat Sööken na de nödige Kost fehlt. Se langwielt sik. De Folg is, de Trieb steigert sik unnatürlich, jede is de annere sien Fiend, se griept sik unsinnigerwies an un freet den eegen Nahwuchs.
Ok in uns Gesellschaft leevt Menschen, de vun den
Alldag op de een oder annere Wies in een Art Rötten-Schlaraffenland rinn
drängt worrn sünd. Aver ok Kinner, de mit so een Aart Keed um den Hals
groot ward. Wat aver ut disse Menschen warrn kann, de in de Betonwüsten an
Stadtrand un in de Problemstadtdele leben mööt, dor womöglich al
opwussen sünd, dat seht, höört un leest wi alle Daag. Vandalismus
överall. Keen Wand, de nich besmeert is, Stratenroov allerwegens, Kinner
ward to Dood quält, Gruppen vun Halvstarke sloogt sinnlos Passanten tohoop,
eenkelte loopt Amok. Wiß, hett ümmer Menschen geben, de de Gebote und de Gesetze nich acht hebbt. Aver fröher weern dat eenkelte Fälle, vundaag is dat een Problem vun de Gesellschaft. Un dormit wiest sik ok hier mang Wolken un Nebel een Naturgesetz, dat uns seggt: Jedeen Mensch bruukt Arbeit un Inkaam'n, schall he den annern achten un sien Rechte respekteer'n. Dat alleen gifft sien Denken un Doon een Halt. Je gröter de binnerste Halt in den eenkelten Börger, um so stabiler is de Gesellschaft, in de he leben deit.
In uns Trabantenstädte
un Betonwüsten ut de Nahkriegstied aver leevt vele Kinner as de Rötten
ohn een Utloop, as een Hund an de Keed. Op de Straten, op de fröher ok noch
de Stadtkinner toben kunn'n, jagt nu de Autos. De Speelplätze sünd lütt
un monoton. Al an den tweeten Dag gifft dat dor för de Kinner nix Niedes
mehr to Wer dat nödige Geld hett, dreiht disse Stadtdele so rasch as möglich den Rügg to. Torügg bliebt de Menschen, de jüst soveel verdeent, dat se sik wohl noch een beten modischen Schnickschnack leisten köönt, för den Rest aver vun de Hand in den Mund leben doot.
***
Vundaag leevt in Düütschland 11 Millionen arme Menschen. Menschen ohne een Tokunft. Bisiet stött un afschreben vun de Politiker, de as Handlanger vun de free-e Machtwirtschaft dat grote Wort snackt un de nieden Studien "vom Wachsen einer immer größer werdenden Unterschicht" as reine Schwartmoleree afdoon wüllt.
|