Raden Se mal: Wat harrn wi gistern för'n Dag? De erste Mai is de internatschonale Maifierdag von de Arbeit. Stimmt? — Stimmt nich, tominnst nich alleen.

Dat gifft wedder wat Nieges! De eerste Mai is de internatschonale Lachdag!
Gistern morrn hefft se dat in't Radio op 90,3 seggt. Wi schüllt endlich maal an't Lachen denken un dor över ok snacken. Lachen is sund! De Lüü lachen to wenig.

Ik wull dat eerst goor nich gläuven.
"Dat is doch woll nich mööglich", sää ik to mien Mann. "Maken de Lüü sik nu ok noch över uns lustig?" Wat schall ik woll hüüt an 1. Mai lachen — etwa över den 1.Mai lachen? Över den Dag von de Arbeit? Graad in düsse bööse Tiet? Dat lett as en Hohn, en Spiet. Wat Leegers kunn jem woll nich infulln!

Schall ik över de 5 Millionen Arbeitslosen lachen or över de Arbeitgever, de ehre Firmen in't Utland verschuven? Ik finn dat 'ne Schuftigkeit von de Radiolüü, sik so över uns Probleemen lustig to maken un nich 'n beten solidarisch to denken. Aver dat geiht jem woll allens nix an, wat in uns Land passeert. Ik keem mi vor as in falschen Film, bi düsse Sendung morrns bit Klock elf. Wat hefft de Lüü lacht, de anropen harrn, aver mi weer to'n Wenen tomoot.

Ne, ik bün keen Gewerkschapsminsch. Bün ik nienich west! Aver wat to veel is, is to veel. Ik lach geern, aver nich över anner Lüü, de dat so dreckig geiht!

Lüü ut de Ex-DDR seggt, se hebben sowiso meist de Nees vull von de ganzen "Daag von...". In de DDR harr allens sin Genitiv, nix höör sik sülven to: "Haus des Volkes/der Jugend/der Kultur", "Straße der Freundschaft/ des sonstwas", un denn eerst de Daag! "Tag des..., Tag der...", dat güng man so wieder. Von ehr ut kunnen wi de "Daag von..." ok geern ganz afschaffen. Dat meen ik avers nich!

An'n 1. Mai sprickt dat Volk al siet lange Tiet to de so nöömte "herrschende Klasse", un de Herrschapen dor schullen man lever tohören un nich en Lachdag erfinnen, dormit düsse Stimmen lächerlich maakt warrt. So as dat gistern op de noblen Süllbarg in Hamborg-Blankenees passeert is, woneem de Rieken sik "stöört" föhlen dään, as junge Lüü rinkemen un an de Dischen von dat Restaurant Handzedels verdelen dään, üm op dat Unrecht opmarksam to maken. De armen Rieken, de in ehrn Levensgenuss verunsekert woorn, woorn denn vonwegen de ünnerbrakene Levensfreud bi dat "Brunch" mit Schampus entschädigt. Nett, nich? För manche Lüü is even dat ganze Jahr Lachdag.

Bloß Arbeitslose sünd fuul, böse un vör allen niveaulos. Heff ik nich recht?