Operatschon "Londen Bridsch"

vun Behrend Böckmann

Nie nich hett dat eins dat gäben,
dat 'n Minsch däd ewig läben,
ok kann hei den Dod nich kopen,
wenn sien Tiet is denn aflopen.
Arm un Riek, sei sünd all gliek
dor båben in dat Wulkenriek.

Un so schwäwt dor nu allemål
Prinz Philip, dei Prinzgemåhl,
hei schüddelt all dat Wulkenbedd
för dei "Queen", sien "Lilibet",
un nu is hei endlich wiss,
wennihr sei wedder bi em is.

Bet an't Enn' ward residiert,
bet an't Enn' ward sei hoffiert,
un liekers kümmt dei letzte Dach —
ok wenn keinein dat glöben mach,
wo't Volk erwiest ehr letzte Ihr,
dor sei dei Queen för alle wier.

Pråt leech all up jeden Fall,
wat man in den Fall måken sall,
woans ehr Dod denn woor verkünnt,
ehr Ierdenreis dat Enn' nu finnt
von't Dodenbett hen tau dei Stell
in Sankt Georgs Graffkapell.

"Londen Bridsch" heit't Dokument,
dat den letzten Wech all kennt,
wo Beamten lechten fast,
wat't "Cabinet Office" un dei Palast
utposaunen in dei Welt,
wenn dei "Bridsch" tausåmenföllt.

Wenn't "Londen Bridsch is daun" deit heiten,
lött dat Prinz Charles denn Prömjäh weiten,
denn Charles is sik as Ierster wiss,
dat hei dei "King" von nu af is,
dat hei för den Rest von't Läben
möt 'n gauden "King" afgäben.

Ielig ward bekannt nu gäben,
dat dei Queen güng ut dat Läben,
in teihn Minuten süll man seihn
dat Flaggen all up halfmast weihn,
man schütt tau Ihren noch Salut,
geiht in sik för ein Minut.

As Königin von sössteihn Staaten
hemm' sik den Bund noch mihr anschlåten,
denn Länner, dei einst Kolonie,
ihr'n dei britisch Monarchie,
man truert inne Welt so sihr,
dei gaude "Queen", sei läwt nich mihr.

Dei Kirch däd ehr den Sägen spennen,
dei Prömjäh deit an't Volk sik wennen
un dornå denn Charles besäuken,
üm den niegen "King" tau gräuten,
dat alle Welt von nu an weit,
woans dei niege King denn heit.

Ok måkt man denn Plan taurecht
bet sei inne Gruft ward lecht:
teihn Dåch sall dei Afschied duern,
dat alle Welt hett Tiet taun Truern,
dat jederein taun letzten Mål
lecht Blaumen ehr tau Fäuten dål.

Den Dod hett sei in Schottland funnen;
so dreih sei noch poor Extra-Runnen,
denn reist sei von ehr Ierdenrast
noch eins in'n Buckingham Palast,
un tauletzt œwer dei Schwell
in Sankt Georgs Graffkapell.

Doch ihrer as dat dortau kümmt,
man inne Kark noch Afschied nimmt:
denn Sägen gifft't taun letzten Mål
inne Westminster-Kathedrål';
wat truert doch dei Minschheit sihr,
denn dei Queen, sei is nich mihr.

Charles as King reist all dörch't Land
un gifft œwerall bekannt,
ok wenn man em as Prinzen kennt:
hei is von nu an dei Regent.
Un denn kümmt dei letzte Stunn':
dei Afschied inne Königsrunn'.