De leve Wulf

vun Fidi Ehlbeck

De leve Wulf kummt jümmer nöger.
Naturfründharten schlaat al höger.
De eene so, de anner so,
makt de Wulf de Minschen froh?
Wat ick mol behaupten müch:
De mehrsten Minschen freit dat nich,
wiel wi ut Wulfsborg hören künnt,
wat hungerig de Wülf doch sünd.
De Wulf bi Deefholt, mutt man weten,
hett al hunnert Schaap upfräten
un hett bald mehr up sien Geweten;
aver, leve Minschenskinner,
he is dorüm doch keen Sünner!
Allens, wat de Wülv so doot,
dünkt sien Frünnen richtig goot.

De Wulf hett Recht, dat Schaap hett Pech.
Wer inne Stadt an Kiekschapp sitt,
de kriggt dat up'n Land nich mit.
De Scheeper schafft de Schaap sick an,
dat he den Wulf goot deenen kann.
De springt de Schaap denn anne Kehl.
För em is dat'n Kinnerspeel,
mag geern di up de Nääs rümdanzen
un in Schaapspelz sick verschanzen.
De Wulf, de wesselt woll sien Hoor
un blifft desülbe, dat is wohr.

Dat Volk pariert, de Wulf regiert.
Faken denkt man hier,
regiern, dat kummt vun Gier.
De Wulf brukt uck noch mehr
as bloß een Schaapheer.
Den Scheeper to beduern,
dor kann he lang up luern,
wiel he dor sülben Schuld an hett,
wenn he sick beklauen lett.
Nich jeder föhlt sick geern verbunnen
mit Räubers, Wulf un Marderhunnen.

Ole Lüer wäät noch gewiß,
wat goot dat mit den Wulf so is.
Alle Schaap mööt vör em kuschen,
keen dröff em in't Handwark pfuschen.
Nu, na öber söbentig Johr,
nu is he glücklich woller dor.
Schasst den Wulfsberater fragen,
wie kannst mol den Wulf verjagen?

De Schaap to höden, dat weet wi.
Esels helpt dor uck noch bi.
De wäät, wo dat an besten geiht.
Dörch den Wulf ward alln's richtig dreiht.
Du brukst dien Schaap bloß intohecken,
denn ward den Wulf se gor nich schmecken.
To Not brukst bloß "Nee, Nee" to ropen,
vör Schreck söcht he denn wegtolopen.
Mit Hannenklappen ward dat schafft,
dat he gau türmt in Zuckeldraff,
ward denn blass un stumm, ganz schlimm,
un kiekt ganz bang sick noch mol üm.
Märken ward us geern vertellt.
Dorför betahlt wi Stüergeld.

Hett man so'n Wulf mol intokuhln,
künnt siene Frünnen mol düchtig huuln.
Bitter Tranen ward vergaten.
Mit de Wülv mutt man se huulen laten.

Will ick na'n Wulf sien Fründschaff streben
will ick uck inne Taiga leben.


Wulfsbiller 4 un 7: Juan José González Vega/Wikimedia Commons

17.1.2016


na baven