De Pries för de Eenheit

Se harrn sik de Daagsschau ankeken, un bi'n Wederbericht see Bertha to Kuddel: "De hebbt gor nix vun Steinbrück vertellt."

"Woso? De köönt doch nich jeden Dag över em berichten. Wi weet doch, dat he as Snacker in veer Johrn över ene Million Euro inkassert hett."

"Un dor sünd nu veele niedsch un seggt, dat is unmoralsch as SPD-Kanzlerkandidat. Un de hebbt Recht."

"He hett doch aver Geld an Sozial-Organisatschonen spendert."

"Dat is nich noog! En echte Sozi schall jichenswie — na, arm ween! De schall gor nich sowat to'n Spenden hebben! Mit Wirtschaft un Banken schall he nix to kriegen hebben. Even bloots bekriegen schall he se. Du versteiht al, Kuddel, stell di nich so dösig!"

"Jaja, Friede den Hütten, Krieg den Palästen!", grien Kuddel.

"Dat hest du schön seggt, Kuddel Stahwedder! Also wirklich, meist as'n Dichter!", schwärm Bertha verzückt.

"Man Steinbrück will nu gegenstüern. Hüüt morgen hebben se in'n Radio seggt, dat he dat Honorar, dat he vun de Düütsche Bank för sien Vördrag kregen hett, spennen will. Dat is ne lütte Sensaschioon, binoh paradox! He will dat an lütte Lüüd verdelen. An Anleggers, de vun de Bangsters en falschen Raat kregen un ehr Geld verloren hebben. To'n Bispeel dörch de Pleite vun Lehman Brothers."

"Ach wat?! Denn is he ja — so'n Aart Robin Hood? De Rieken ut de Nees trecken un an de Armen verdelen? Also dat finn ik richtig good, richtig — paradox!", strahl Bertha. Wat se ünner "paradox" verstünn, weer nich klaar. "Da heff ik ja so gor nix vun höört!"

"Keen Wunner, dat dat nich keem! Dat hett em de Düütsche Bank vermasselt. De is veel to mächtig gegenöver de Senders! Aver vun uns Goldbarren in'n Utland warrt ja ok nich mehr berichtet. Dat hett de Regeren verbaden."

"Aver dat weer doch en gresig Freten för de Opposi-Dingsbums! Dat is doch för Steinbrück as en Geschenk, en funnen Wahlslager!"

"Nee, he as Finanzminister vun de groote Koalischioon is doch Geheemnisdräger un sitt mit in't Glashuus."

Bertha lach. "Dat is sachts en Kalauer; Steenbrück dörv nich mit Steen smieten! — Kumm, Kuddel, maak dat nich so dramaatsch!"

"Dor weer negenteinhunnertnegentig de Hannel för dat Tosamenkamen vun twee düütsche Staten."

Bertha schüdkoppt. "Du muttst al düütlich ween. Hebbt de Illuminationen de Guldbarren stahlen?"

"Nee, nich de Illuminaten. (Woneemher hest du dat Woort nu wedder?) Amerika, England un Frankreich geven uns dat Inverständnis, dat wi uns vereinigen kunnen. Dorför kunnen se uns Goldbarren beholen."

Bertha weer platt. "Woher weetst du dat, Kuddel?"

He smuustert. "Dat dörv ik nich verraden."

"Wullst du seggen, dat weer de Pries för dat Okay vun de Siegers för de düütsche Eenheit? Un du meenst, dat Gold is gor nich mehr dor?"

"Dor oder nich dor maakt doch gar keen Ünnerscheed! De Hauptsaak is doch, dat de Allgemeenheit an de Goldreserv vun hunnertfiefundottig Milliarden Euro glövt. Is doch allens blot Püschologie!"

"Segg nich jümmer so unanstännige Wöör, Kuddel Stahwedder! Kunnst doch eenfach seggen: Is groten Schiet!"