![](welt_biller/radio_08.jpg)
En Radiomokersche vertellt
Ut Silke ehr Dagbook
Bi den lüttsten Radiosender vun Hamborg, dat "Hamburger
Lokalradio", dor is Silke Frakstein
för de Plattdüütschen to Gang. Woans se dorto komen
is, un wat se dor beleeben deit, dat hett se för ehr Kolumne
in' t
Blatt opschreeben.
Erst weer dor en Mann un denn weer dor en Fro un jümmers
heten se Radio
Mit 'n lütte Nodel hett dat anfungen: "Detektor-Empfänger".
Hüüt heet dat Walkman. Freuher weer dat en Beleevnis, hüüt
is dat määnich Mool al "Körperverletzung".
CD-Player, MP3-Player, Handy egol, de Hauptsook, dat dröhnt
in de Ohrn.
Gifft dat noch Lüüd, de so richtig toheuert? Sick de Tiet
nehmt... Hensetten, andreihn
un luustern, wat de Lüüd in't Radio to vertellen hebbt?
Op de Musik acht geben?
![](welt_biller/radio_03.jpg)
![](welt_biller/radio_04.jpg) ![](welt_biller/radio_05.jpg)
Jo, so 'ne Oort Lüüd gifft dat noch. Dat sünd de Toheurers
vun dat Hamburger Lokalradio
(HHLR). "Das
Radio mit der längsten Verweildauer" ohn' Werbung un Sponsoring.
Bi dat HHLR gifft dat noch Vertellen vun twintig bit dörtig Minuten.
De Lüüd wüllt un möögt dat. Un wi hebbt jümmers
wedder Lust, en niege Sendung to moken.
Un wie mookt man en Sendung? Mikro an, snacken, fardig? Hest di dacht'!
Mien letzte Sendung
hett acht Stünnen Vörarbeid bruukt, bit se fardig weer...
Dorto noch de Sendedag, ok wedder veer Stünnen. Man wat duert
denn so lang an dat Sendungmoken? Ersmol: henfohrn no den Interviewpartner.
Instimmen, allens inrichten, opnehmen un wedder no Huus. To Huus ward
dat "mischt". Weer de Partner goot, is de Arbeit licht.
Anners rüm obers is dat en bannige Snibbelee. Nich to vergeten
dat Musik-Utseuken. Bi trurige Sooken to'n Bispill is dat Leed "Heuhner
op de Flucht" nich so dat richtige.
Is de Sendung fardig, bün ik dat ok! Denn heet dat: Scheuh antrecken
un ersmol lopen, bit de Kopp wedder frie is.
Man
denn is dat so wiet: Tweeten Sünndag in'n Moond, Klock teihn
no twölf: De rode Lamp geiht an! "Scheunen goden Dag, leebe
Lüüd. Vun Harten willkomen bi Plattdüütsch hier
in dat Hamburger Lokalradio op 96,0 oder 95,45 öber Kabel. In
Hamburg un ümto un in de wiede Welt. An't Mikrofon is Silke Frakstein."
Wie dat anfüng, oh, dat weet ik noch goot! Domools heff ik bi
Michael Kittner, den Boos vun den Sender, anfroogt: "Hamburger
Lokalradio, gifft dat dor ok Plattdüütsch?"
"Nee, noch nicht. Aber wenn Sie wollen, können Sie am kommenden
Sonntag gleich mitmachen."
Öber söss Johr is dat nu her. Ik heff Beuker un CDs in mienen
lütten Kuffer packt un denn hen no Bardörp (Hamburg-Bergedorf).
Opgereegt weer ik egentlich gor nich, ober denn keem bi "Max
un Moritz", bi den veerten Stremel, dat grote Malöör!
Dat weer en Book vun 1935. De Sieden so dick as Pappkarton. Max un
Moritz sünd jüst bi den Schoolmeister in de Wohnung r inkomen
un wüllt wat uthecken, un ik blädder üm un lees de
neegste Siet vör. "RUMMS!", dor flüggt de Piep
al in de Luft! De Sieden weern tosomenbackt...
De Sweet leep mi langs den Rüch, ik weer kriedwitt un heff dat
Teken geben, en CD in Gang to setten.
"Was ist denn passiert?", freug Michael Kittner. Ik vertell
em dat, un dor pingelt ok al dat Telefon:
"Max und Moritz in Plattdeutsch, herrlich! Aber: Warum ist die
Übersetzung so kurz geraten??"
Adschüs, bit anner Mool!
Silke Frakstein
Silke Frakstein ehr Wuddeln liggt op de
Reeperbohn. Dor harr ehr Grootvadder dat Lokal "Amerikan Bar",
un ehr Mudder hett in Bayern mit ehr un de annern Kinner Platt snackt.
Nu is se as plattdüütsche Entertainerin un as Hamborger
Kööksch in de Kleinkunst to finnen. Se singt scheune ole
Hamborger Leeder un vertellt scheune Geschichten, ober ok Märken
un Klassikers op Platt. Veel dorvun finnt Se op ehr Homepage www.frakstein.de.
|