vun Karl-H. Nissen "Kennst du dat Fingerspitzengeföhl?" hett Korl mi fraagt. "Dat is en ganz egen Saak. Dat gifft Lüüd, de hebbt dat. Dat gifft ok welk, de hebbt dat nich." "Doch, Korl, ik weet Bescheed. Mit Fingerspitzengeföhl
harr ik graad to doon. Ik will di dat vertellen: Letzt hett Anneke
in unsen Kloostergoorn vun de Planten dor vertellt. Wo de goot för
sünd un wo för nich. To allens wüß se en lütt
Geschicht. Ik heff mi höögt, wo se dor stünn mit ehre
bunte Jack. Man denn heff ik sehn, de böverst Knoop an ehre Jack,
de bummel man graad noch an enen Faden. Tohuus heff ik ehr dat seggt
un se hett sik glieks hensett den Knoop anneiht. Du, ik heff mi mal
ganz genau ankeken, wo so wat geiht. Se nimmt de Nadel twischen twee
Finger vun de linke Hand, so mit de Fingerspitzen, weeßt du.
In de anner Hand, ok twischen de Fingerspitzen, höllt se Un denn annern Vörmiddag; Anneke weer bi 't Spargelschellen. Mit'nmal "Au", se harr sik in den Finger sneden, baben, in de Spitz. Nich leeg, en beten Bloot man. Ik heff ehr en Plaaster rupbackt, denn weer dat wedder goot. Heff ik dacht weer dat nich. Nu heff ik eerst mitkregen, wo nödig Fingerspitzen sünd. Dat Fasthollen vun de Spargel güng nich mehr so goot mit de annern Finger. Bi dat Kantüffel-Afschellen weer dat noch leger. Ik heff holpen, so goot as ik kunn. Wi hebbt tosamen dat Eten klor kregen. Man mit 't Metz den Schinken snieden, dat kunn se denn ok nich so recht. Na, dat heff ik för se maakt, un dat Afwaschen later ok. Achteran seet se up den Balkon mit ehr Book, se müß sik verhalen. Man nich mal dat güng ehr vun de Hand. Dat Ümblädern, so mit den bekleevten Finger, dat wull nich. Süüh, Korl, un dor is mi dat klor worrn: Wenn di dat Fingerspitzengeföhl
fehlt, denn büst du meist to nix mehr to bruken. |
14.6.2009 |