Dat Schokoladen-Leed

vun Marlou Lessing

Wenn hier en Pott mit Bohnen steiht un dor en Pott mit Brieh,
denn laat ik Pott un Bohnen stahn, denn dat is nix för mi;
wenn mi de Welt toweddern is, denn helpt mi keen Spinat,
denn helpt mi gor keen Kökenkraam, denn bruuk ik Schokolaad.

Verleden Johr üm düsse Tied, dor rutsch ik ut in't Bad,
mien rechten Arm, den bröök dat dör, dor harr ik den Salat!
Ehrdat de Krankenwagen keem, dor lang de Tied noch graad:
ik kreeg mit miene linke Hand de Schokolaad tofaat.

To'n Glück kreeg ik keen Panzerarm vun Kalziumsulfat
(ok Gips nöömt), denn se nageln mi de Knaken akkerat!
En Stück Titan höört nu to mi, dat heff ik ganz privat,
so dat ik nu en Cyborg bün. De nascht ok Schokolaad!

Mien Leevsten kööp sik annerletzt en niegen Apparaat,
de Kassen avers wull nich recht, he stell sik obstinat;
en Mannsminsch toovt un argert sik, warrt heel un deel kaspraat —
ik laat den Kassen Kassen ween un nehm mi Schokolaad.

De kloken Lüüd, de hebbt för mi so mennig Sprook paraat,
ahndat ik fraagt heff, geevt se mi so mennig goden Raat:
Dat Naschen deit nich good un maakt düt rundliche Format!
Denn dank ik fein un offereer en Stückchen Schokolaad.

Störtebeker (füünsch, wieldat he keen Schoklaad hett)

Vör mennig dusend Johr herrsch överall Matriarchat;
de Fruuns, de harrn dat Leit; dat güng perdü — un dat is schaad!
De kriegerische Männerwelt verslüng dat sünner Gnaad;
denn dor geev dat vun fröh bet laat för alle Schokolaad!

In Noorddüütschland regeer maleins en schreckliche Pirat;
Klaus Störtebeker weer sien Naam, sien Lüüd weern rabiat:
Se plünnern all de Hannelsscheep, man wulln se keen Granat,
keen Guld un ok keen Sülverdalers, se wulln Schokolaad.

In Hamborg woorn de Kooplüüd füünsch un sään to de Senat:
"Nu fangt un hangt den Störtebeker! Geevt em keen Afkaat!"
De Raatslüüd süüfzen: "Leider hebbt wi dorför keen Etat!"
So rövert Störtebeker hüüt noch jümmer Schokolaad.

Mit mehr Schokolaad weer he freedlich bleven!

De dwallerwatschen Islamisten in ehr Kalifat
hebbt Minen, Bomben, Scheitgewehr, se nöömt dat Ganze "Staat";
dat Leven is för Fruuns de Höll un ok för Mannslüüd fad,
denn in dat ganze Kalifat, dor gifft't keen Schokolaad.

Fru Merkel in de Flüchtlingskries' sä folgendes Zitat:
"Wi schafft dat!", un nu protesteert so mennig Kandidat;
dorbi hett Merkel recht beholln in Woort un ok in Daat:
Se meen ja nich de Kries, se meen en Tafel Schokolaad!

Dat Rumpelstilzchen Erdogan, den törkschen Potentat,
kannst feernstüern vun överall as Hampel-Automat.
Een Witz, un he spuckt Gift un Gall! Man klappt dat ok op Platt?
He, Erdogan, du Hampelmann, büst dösig in't Quadrat!
He, Erdogan, du Hampelmann, nu hampel uns mal wat!

In USA gewünn de Wahl en minschliche Granaat,
en Bünnel vun Versagensangst — so barmt he fröh un laat:
"Finnt een villicht mien Schniedel lütt? Denkt een, ik weer nich hart?"
— Mien arme Jung, entspann di mol! Dorbi helpt Schokolaad!

Wüllt Se noch anner Strophen höörn, denn mööt Se welk erfinn',
denn nehmt wi de vun Harten geern in uns' Programm mit rin,
man wenn Se de nich glieksen singt, denn is't för uns to laat,
denn maakt wi lever Foffteihn un vernascht de Schokolaad.