Dat is all gediegen mit de Doalers...

vun Ewald Eden


Överall wor Minschen in us Land up d’ Geld sitten, spöärt man Verdreet. Licht dat villicht doran, dat de Mors Buulen kricht, wiel de Doalers to hart sünd, up de he sitt? Ikk weet dat nich – ikk kann dor heel nich mitschnakken – dat Vergnöögen hevv ikk noch nich hat. Up jederfall mooten de Lüü dat heel stuur hemm’n hör Pinunsen uttogäven. Dat is joa ok rein lastich, mit so veel Kapitioal ümtogoahn. Givt man näämich de Aarbeidslüü för hör Knoiederee een poar Pennings mehr in d’ Lohntuut, denn kleien see dor glieks mit rüm. Betoalt man Stüürn dorvan, hüdelt de Regeerung dormit dör de Welt, üm dat bietji Frää, wat us noch bläven is, ok noch tweitomoaken. Ton Bispill in Afgoanistan. Ov tüschen Euphrat un Tigris dorvöör sörgen, dat us Frünnen – de amerikoansch Regeerung – good an dat Ölich ran kann, wat dor in de Grund licht. De brukt dat näämich nödich för hör Fleegers, dat de van boaben ut de Lücht rut uprüümen köänt – un för de Panzers, dat de iistern Ketten nich so gräsich quietschen, wenn see d’ aal plattmoaken. Dat Gielen van de Minschen – wenn de dor ünner to lirgen koamt – dat reicht all dääch. Dorför brukt man dat. De Minschen, de dor in Huus sünd, köänt dor so nikks mit anfangen – de schöält man up hör Teppichs fleegen – denn bruken see ok keen Sprit. Up so een fleegenden Teppich passen joa een Hüpen Minschen drup, de weegen joa niks mehr – de bestoaht so joa blossich noch ut Schmacht.

Kiek – un dorüm moot man sükk hier stilkens wat överlärgen, dat Geld anners ünnertobrengen. Toeers hett man Bargen dorvan moakt. Disse Bargen sünd mittlerwiel oaber so hoch worden – man kann boaben nich mehr anlangen. Een annern Padd hett man funn’n – man stekkt de Pinunsen eenfach in de Grund – boot Hüüs un Geschäften – ok wenn see gannich brukt worden. Wenn nu een sächt, dat is Dummtüüchs – dat geit doch nich – een kann doch nich eenfach wat boon, wat nich brukt word – man moot doch eers de Behörden froagen, kann ikk blods antern: Recht so – as lüütji Minschke, de keen Bargen ut Geld achter d’ Huus hett, is dat so. Wenner een wat will de nikks hett, de kricht wiers flink beliekteekend, wat Recht is. Hett een oaber genooch Doalers, sünd de, de wat to särgen hemmen, aal up sein Sied. Dor worden denn Hüüs ovreeten, an de man sükk jüüst wäänt hett – dor worden anner Hüüs boot, in de nümms rin geiht – wenn see denn kloar sünd – dor word Busch un Gröönland utkuult, üm dat Kapitoal dorin to pakken.

Ikk moot särgen, son Gewerbegebiet – ov een Inkoopszentrum, wor niks los is – lett joa een büld moier as Natur. Un wat kann Minsch sükk höögen, wenn he dör sükkse Paradiese steustert – kann sükk in Ruh aal de Pracht ankieken – bruk sükk keen Gedankens över de Priisen to moaken – de sünd näämich so hoch – dor köänt de meesten gannich mehr tolangen. Man hett so richtich veel Tied, sükk to bekieken, wat Minschen mit Geld doch för Undöäch moaken köänt. Alleen dat is doch verrafftich wat weert. Dor faalt denn heel nich in d’ Gewicht, dat man bold keen Kuusen mehr in d’ Bekk hett, wiel man de Kuusendokter nich mehr betoalen kann – man bruk joa so niks särgen. Un wenn de Minschen de dat sehn schöält, nich mehr beestich kieken köänt, wiel see de Oogendokter ov de Fuukenmoaker ok nich mehr betoalen köänt – dat moakt niks – denn word dat Paradies ähm ovreeten, un furss grötter un kantiger wäär upboot.

Up disse Oart deit man denn glieks dübbeld Goods – de Minschen oahn Geld hevvt wäär wat to kieken – un de Politikers hevvt wäär wat to fiern – denn son Inweihung van een Stroat, een neäd Gewerbegebiet ov een Inkoopsparadies bi Broatwurst un Sabbelwoater is doch wat Moies – ov seecht ji dat anners?


13.12.2009


na baven