Disse Gedank kummt een in'n Sinn, wenn bi kole Daag dat Füer in'n Aven gnaastern deit, liekers man jüst noch en swach Glimmen sehn kunn. Denn ward dat kommodig un een kann sik vörstelln, wo dat uns Vörfohren woll gahn hett, as se dat Füer betömen kunnen, as se mit en lütt Holtspoon, dröög Gras, Hau oder Telgen en macklich Füer antünnern kunnen. Ok de Tünnerswamm, de ja egentlich en Poggenstohl is, worr fröher geern to'n Füerböten nahmen. De Lüüd füngen mit em Funken op, de Swamm füng an to glimmen, brenn aver nich gliek lichterloh un so kunn een de Gloot ok över wiete Streken mitnehmen. Ok bi Ötzi, de ja vör 5000 Johren leevt hebben schall un in't Gletscheries opfunnen worr, hebbt Wetenschopler en Stück Tünnerswamm funnen.

Tünnerswamm findt wi meist an Boomstämm, mehrstendeels op Loofbööm as Barken, Eken, Ellern un Böken, minner bi Nadelbööm. Se kamt över en Wunn an de Boombork in den Boom un wasst denn wieter, faken ok noch, wenn de Boom al lang doot is. Wi nehmt em as en afsünnerlich Geswullst wahr.

Uns Minschen interesseert seker, is Tünner nu en Schadenmaker oder to'n Nütten för de Natuur? De Fuulnis schient erstmal den Boom ümtobringen. Annersiets ward dörch dissen Prozess Nährstoffe freesett un an de Natuur trüchgeven. Dat gifft neen Mudder-bodden un is dorüm ok för de Forstweertschop to'n Nütten. Un nich to vergeten, dat weke Holt gift männich Vagels de Mööglichkeit, dorin jümehr Höhl un Nest to boen.

Biller: Angelika Cordes

---