Ja, ik weet woll, wat mi dat seggen will, dat dat beter is, wat Lüttet rejell in de Hand to hebben, as jümmer blots op wat Grötteret to töven, dat denn doch nich to kriegen is. Ja, un dat mag ok woll ween — aver wat is, wenn an Steed vun de Duuv op'n mal en Fischreiher op'n Dack steiht?

Ok daröver lett sik sinneeren, sünnerlich as ik 'smorgens bi'n Fröhstück ut't Finster kiek un op dat Dack vun uns Naver en Fischreiher seh. Wat dat en Heken orrer Wievken is, kannst nich seggen, denn de Fischreiher — ok Griese Reiher nöömt — seht sik liek. Still un rohig steiht he dor, anmodig un mit veel Duld un Düer kickt he sik sacht üm. Sien Plie un dat rechte Buukgeföhl seggt em snell un akkerat: "Hier is wat anners worrn!" Reihers sünd ja bekannt dorför, dat se lange reeglos töven köönt, bet de rechte Momang to'n Togriepen kümmt. Wi all hebbt Biller von Reiher vör Ogen, de in't Schilf an't Över staht, sogor noch een Been antrocken, un sik nich een Millimeter röögt. Ehr Spegelbild in't Water schient dör de Welln unruhiger as dat Oginaal. — Ja, aver op en Dack?! För mi sünd dat jümmer noch Radels.

En gode halve Stünn steiht he nu al dor op't Dack un dreiht blots af un to mal sien Kopp na Siet.

Männich Radels lööst sik aver ok in Handümdreihn! Jüst poltert mien Enkel in de Köök: "Opa — hest al sehn? Uns Naver hett achtern in sien Goorn en lütten Fischdiek anleggt un dor schöllt vundaag noch Fisch insett warrn. Ik loop gliek röver un kiek mi dat an."

Na, denn veel Spaaß bi't Insetten von de Fisch! Kundschaft töövt al op dat Dack. Reiher — dat is ja bekannt — sünd Muster von Gedüür un köönt ehr Tied töven.

Biller: Angelika Cordes

---