Füerholt

Dat stimmt! Wenn een bedinkt, dat dat en ganz schöne Buul afgeven deit, wenn een dämelig or in'n Düüstern dorgegen löppt. Dorbi is jeedeen Boom mal as Samen un lüürlütt Plant anfungen to wassen, zoort un fienföhlig, hett Fröst, Snee un Ies standhollen un leet Wind un Weder över sik tehn. He muss mit Hitt un Dröög trechtkamen un denn ok noch den Dusel hebben, dat Deerten, Käver un anner Aastüüch em nich an de Wuddel or Bork kemen. Un denn is dor ja ok noch de Minsch, de em ja al vele Johrdusend as Füerholt or Boholt an't Lief güng aver ok jümmer en afsünnerlich goden Sinn to Woold un Bööm plegden, wiel se dor Nohren un Schuul fünnen. Disse gode Sinn bringt dat aver ok mit sik, dat wi Bööm un Woold minschliche Macken toschrievt: hart, stolt un standhaft, dick un slank, krumm un scheef, oolt, klapperig un kröpelig. Welke seht in en Boom gor en Fründ un annere meent, de Woold nöödigt jüm to'n Wooldbaden — dat bedüüt, ünner Bööm kommodig spazeren gahn un de Natuur mit all Sinn wohrnehmen.

Buholt

Wenn Bööm noog Licht, Warms un Water vörfinnen doot un Minsch un Deerten jüm in Freed wassen laat, schapt se en Woold. Knapp en Drüddel vun uns Landflaag is vundaag mit Bööm bewussen.

Wooldrand: en aartenriek Biotop

Wat bedüüd dat för uns Kamp gegen de Klimakris? Wi all schullen weten, dat Woolden na Meren un Seen de gröttste Köhlenstoffsenker op uns Eerd is un dormit ok grote Bedüdung för de CO2-Bilanz op uns Planet hett. Blangenbi schafft se den Suerstoff, den wi to'n Aten nödig hebbt. De Minsch un de Welt bruukt den Woold, dorüm mööt wi vundaag den Woold schulen un mehr Bööm planten, dormit unse Kinner un Enkelkinner dor Vördeel vun hebbt.

En sunde grote Boom verännert en ganze Landschap — mehrst to'n Goden

Bööm köönt di mit en heel minschlich Gesicht ankieken

Trüch to unsen Boom. As wi hört hebbt, is he hart. He wiest aver uk Hart. Wokeen dat nich glöövt, de schall sik disse Biller mal ankieken. Mien Fro hett den rechten Blick för solk Dingen. En good un gesund opwussen Boom steiht stolt in de Landschop. Nich wiet dorvun af en Boom, de vör Johren al mal piesackt worrn is. Wohrschienlich weer en Telgen nich so wussen, as en Minsch sik dat dacht harr. Viellicht hett em de Telgen ja ok den Weg afsparrt, dorüm müss he weg. Eendoont, de Telgen worr afsoogt un na bleev en Wunn, de sik ganz langsam eerst wedder vernarven müss. Dorbi hett de Narv en Afbild vun en Hart nalaten. Dat sik Bööm vun ünnerscheedlich Oorden goot vergahn köönt, mag dat Bild vun den Eekboom un de Föhr wiesen. Vun lütt op an sünd se tohoopwussen. Emigratschoon schient hier keen Thema to ween.

Tosamenhollen, ok wenn 'n ünnerscheedlich is — ok dat lehrt uns de Bööm

En Boom is hart,
en Boom wiest Hart.

Schull'n nich ok wi Minschen uns doran en Bispeel nehmen:

In de Saak hart wesen,
aver ok jümmer noch Hart wiesen?

Biller: Angelika Cordes

---