Up'n See vun Karl-Heinz Nissen |
|
|
|
So'n poor Daag an enen See in uns' Land, dat is en feine Saak. In
en lütte Stünn büst du dor, packst de Reis'tasch ut,
un de Ferien fangt an. Ünnen an't Över köönt wi
noch en beten in de Sünn sitten, de langsam versacken deit. De
Wulken faarvt sik rosa, root, meist lila, jümmers anners. Düüster
is dat noch lang nich, "uns" Slott, up de anner Siet vun'n
See, is noch goot to sehn. Beten wieder achtern is ene Haubentaucher-Mudder an't Öven,
se bringt ehre veer Jungen dat Dükern bi. Nu is een weg, nu twee,
nu all fiev. Un nu - swupp, swupp - sünd se all wedder dor. An'n annern Dag regent dat, vun'n Balkon köönt wi liekers
sehn, wo't utsüht up'n See. Dor is een mit'n Boot buten. Dröven,
up de Wisch, staht brune Köh. De Göös, de Zappen un
Aanten, all sünd se dor. Blots Mudder Swaan is alleen, dat Lütt
is nich to sehn. Dat is ok nich wedder kamen. Wenn dat noch lütter
west weer, seggt de Lüüd ut dat Dörp, denn kunn't sien,
dat de Heek dat haalt harr, man so hett de Voß sik dat wohl
grepen. |
|
|