Dat weer mal wedder sowiet. Op den Zegenhoff in Tankenhagen geev dat lütte Zegen. De müssen wi uns doch ankieken. Wi möken uns op den Weg, ok wenn dat buten böös koolt weer.

Hier geiht dat na den Zegenhoff

Verleden Johr heff ik so'n lütt Zeeg up den Arm hat. De weer so schöön warm! Ik kunn mi richtig de Hann an dat lütt Deert warmen. Dat Fell weer swatt un mit witt Placken tekent. Am leevsten harr ik mi dat kuschelige Zeegenkind mit na Huus nahmen.

Ut den Stall sloog uns warme Luft un en fröhlich Drieven in de Mööt. De lütten Zeegen meckern un sprungen bunt dörcheenanner. Mal stünnen se up den Slaapstall, kladdern dorna ünnerdörch un stupsen dorbi ehr Speelkameraden mit de Snuut an. So güng dat ümmer wieder, ümmer löpen se krüüz un queer.

Wi hebbt mal versöcht, de lütten Zegen to tellen. Dat hebbt wi nich schafft. Mal stünn een dor un mal up de anner Siet. Se sehgen sik ok all so liek, harrn düssen Winter meist all en bruun mustert Fell. Dorna kregen se Döss un lepen to ehr Modder un möken sik an dat Euter to schaffen. Dat Üder weer prall vull Melk.

Meist as de hillige Familie, bloots mit mehr Kinner

Nu güng dat na buten. Up den Hoff legen afsneden Wicheln. Mit hochböörte Been kladdern se mank de Telgen rüm un leten sik de Rinn vun de Wicheln goot smecken. Naagten een Stück na'n annern af. Dat weer goot för Mineralien un gegen Wörms.

Ok Brune hebbt Döst!

Mehr as söben Geißlein — un de Wulf brukt sik de Poot ok nich mit Mehl podern!

Ümmer wedder versöchen wi de lütten Zegen to tellen. Dat klapp aver nich. Dor keem uns de Zegenwirtin to Höölp. Se tell düssen Winter 27 Zegenkinner un 15 Öllern.
"Möchten sie wieder gern en Ziegenkind auf den Arm nehmen?", fraag se mi mit en Smustern. To geern wull ik dat. Denn leeg dat lütte warme Wullknüül so as letzt Johr wedder in mien Arm. Wat harr de Zeeg för en smuck bruun mustert Fell! Un de Hoor weern so week! Up den Kopp seet en Küsel ut koorte Hoor! Mit mien Finger heff ik den Küsel natekent. Ik kunn mi gor nich satt sehn. Denn heff ik dat lütte Zegenkind noch mien Mann in den Arm leggt. He drück dat lütte Deert an sik. De kuschel sik richtig bi em an.

De Zegenfruuns eskorteert ehrn Buck

De Vadder vun't Ganze

Na uns Fraag, wosück ditt Johr kuum witte Lämmer dor weern, meen se: "Wir hatten in diesem Jahr einen anderen Bock!" Ooh, den harrn wi in Harvst mit sien Fruunslüüd kennen lehrt. Dat weer en ganz staatschen Keerl.

Mit de Zegen wöör he vun de Wisch haalt. Över den Hoff güng dat in den Stall. Dor müssen wi töven, bit he an de Keet tütert weer. För uns weer sünst de Weg över den Hoff to riskant.

De lütten Zegen hebbt uns so veel Spaß maakt, seker sünd wi neegst Johr wedder in Tankenhagen.

 

De Zegenhoff seggt Adjüs!